De aanstaande week tegen de eenzaamheid is hem wat te doenerig en oplosserig. Laten we beginnen met vragen en vertellen 'hoe het gaat'. Of: een groet, een kort praatje, een vriendelijk woord. Ook of juist voor (hang)jongeren. "Je wordt minder vreemden voor elkaar", schrijft Marinus van den Berg.
Door Marinus van den Berg
Zijn kalenderleeftijd zal rond de zestien zijn. Ik ontmoet hem op weg naar de supermarkt. Hij heeft een lijst in zijn handen. Of ik hem wil helpen? Waarmee vraag ik? Hij verzamelt handtekeningen voor een gemeentelijke subsidieaanvraag voor jongerenactiviteiten. In zijn buurt zijn er weinig activiteiten voor jongeren. Die jongeren vervelen zich en doen dingen die niet goed zijn. Ze heten dan hangjongeren. De actie wordt vanuit zijn school begeleid. Het hoort bij zijn opleiding, een beroepsopleiding. Ik hoef alleen maar mijn voor en achternaam op de lijst te schrijven en een handtekening te zetten.
Ik praat nog even met hem over jongeren die neerslachtig zijn. Neerslachtigheid die je niet ziet. Ik schrik de laatste tijd weer van de verhalen over eenzaamheid onder jongeren. Deze stille jongeren worden minder opgemerkt dan zij die overlast veroorzaken. Ik dank hem voor wat hij doet. Even later is er een andere jongen. Nu met een groene collectebus. Ook dit blijkt vanuit een school begeleid te worden. Het is een onderdeel van zijn opleiding. Ik kan hem ook steunen door te pinnen. Het is vandaag burendag had ik op de ochtendradio gehoord. Mijn buren zijn er niet maar ik zie deze twee ook als een buur.
Harde oordelen
Thuis zit ik nog te denken over deze twee ontmoetingen. Het lijkt me voor sommigen een hele stap om op straat onbekenden aan te spreken. Hoe doe je dat? Wat zijn de goede zinnen en wat is de goede toon? Tegelijk kan het ook een leerzame ervaring zijn. Groeien in sociale vaardigheid. In de wijk waarin ik woon zijn ook de nodige 'bankjes-jongeren'. Er zijn wiet-geuren en er worden bankjes gesloopt. Dat leidt ook tot irritatie en harde oordelen over deze jongeren. Jongeren zien hoe passerende ouderen reageren. De ene jongeren zegt niets, de ander kijkt de andere kant op, met weer anderen maak ik een kort praatje. En altijd groet ik.
Ik zie bijna dagelijks een paar vissende jongeren. Er is een meevissende vader die ook een oogje in het zeil houdt. Deze jongeren vragen of ze al wat gevangen hebben en of ze de vis meenemen, leidt tot gesprekken. Je wordt minder vreemden voor elkaar. Dat merk je met verloop van tijd. Maar wat gebeurt er in een jongere die niet vriendelijk gegroet wordt? Wordt er op scholen ook gepraat over de ervaringen die ze opdoen? Het gaat niet alleen om het aantal handtekeningen of het geld. Vandaag zaterdag 23 september is het de dag van de buur en de week tegen de eenzaamheid komt er weer aan. Dat tegen de eenzaamheid is me te doenerig en te oplosserig.
In de supermarkt spreek ik even met een van de managers. Hij is vandaag weer zonder zijn arm in een hangverband. Zijn linkerarm was uit zijn kom geschoten. “Gaat het weer…..?” Hij vertelt hoe het gaat.
