"Het klinkt als een vluchthaven (...) maar het is geen ruimte om te blijven, het is een ruimte om vanuit te leven", zegt Marga Haas, als zij stilstaat bij innerlijke ruimte die haar soms toevalt. "De Heer is mijn burcht geworden, mijn God de rots waarbij ik schuil" (Psalm 94,22).