Nee, hij is nog niet voorbij 'die mooie zomer'. Niet voor iedereen trouwens is de zomer een mooie tijd, zo merkt Marinus van den Berg op. Soms is het een tijd van eenzaamheid. Die is niet altijd weg te nemen. Wel te verlichten. Niet met goed bedoelde adviezen, maar met 'zien' en 'luisteren'. "En respect voor het niet deelbare."

Door Marinus van den Berg

In de zomertijd voelen meer mensen zich eenzaam. Ik hoorde erover op radio 4. Er werd gedacht aan hen die alleen waren komen te staan. Er zijn niet alleen meer weduwen en weduwnaars maar ook meer mensen die op latere leeftijd uit elkaar gaan. Samen is teveel gaan knellen. Er zijn meer alsmaar ouder wordenden die bijna niemand uit die "weet je nog tijd" over hebben.

Opa’s en oma’s steken kaarsen op, opdat hun kinderen en kleinkinderen veilig thuiskomen van soms avontuurlijke reizen. Angst, die eenzame angst wordt als ze onderschat wordt. Op de radio hoorde ik lieve tips: zoals een eindje met iemand gaan wandelen of een bezoek aan iemand die steeds slechter ter been is. Er zijn steeds minder plaatsen in verzorgingstehuizen.

In een park zag ik bankjes die met opzet 'moeilijk zittend' waren gemaakt om zo 'daklozen en zwervers' te weren. “De bankjes zijn voor iedereen”, schreef iemand erbij. In het centraal station van Rotterdam zijn de bankjes in de hall weggehaald.

Er zijn ook mensen die mensen-alleen uitnodigen om te komen eten. Een vrouw die weduwe was, ging pannenkoeken maken en nodigde haar flatgenoten uit: er kwam niemand! Ze wilde niet als een slachtoffer gezien worden en nam een initiatief. Iedereen had het over zelf de regie in handen nemen en houden.

Op mijn dagommetje sprak ik met een vrouw die evenals haar man nog geen zestig is. Zij weet wie ik ben en vertelde me een paar weken geleden dat haar man op een afdeling was voor jong dementerenden. Ze is al in het zevende jaar van deze ziekte met hem. Ze vertelde dat ze het goed had met de verpleging en de dokters daar en ze kreeg veel steun van vrienden en familie. Dat neemt niet weg dat ze ook eenzaamheid beleeft.

Er is eenzaamheid die niet weg te nemen is of op te lossen, maar er is wel eenzaamheid die verlicht kan worden. Veel mensen wachten niet op adviezen, meningen, oplossingen maar willen wel delen, vertellen, gezien worden. En respect ervaren voor het niet deelbare. Respect voor het niet te snelle: “Ik kan het me voostellen…” Nee dus, of slechts bij benadering.

Ik dacht aan dat liedje van Gerard Cox: "'T is weer voorbij die mooie zomer…" Moet er niet een nieuw lied komen: “Er komt weer een zomer zonder jou, een zomer zo anders dan we kenden.” Een lied voor hen die er deze zomer en na deze zomer niet meer zijn. Kan iemand een tekst schrijven? En kan iemand daar dan muziek bij componeren?