Vette schapen in de wei en bomen die keurig het jaargetijde volgen. Avontuur zien in een onzekere toekomst en niet kiezen voor de veilige weg. Het maakt verschil met welke blik je naar de wereld kijkt ondervindt Annemarie Scheerboom. God zien is ook een kwestie van willen.
Door Annemarie Scheerboom
Geloof
Iedereen fietst wel eens langs een indrukwekkend uitzicht. Zo fiets ik op weg naar school altijd door een paar weilanden heen waar je omringd wordt door bomen die zich keurig aan elk jaargetijde aanpassen, zwanen die voor de rest van hun leven bij elkaar zullen blijven en een stelletje vette schapen.
Als ik daar doorheen fiets besef ik ineens hoe mooi de natuur wel niet in elkaar zit. Alles klopt gewoon en is in evenwicht. Prachtig!
Hoop
Iedereen twijfelt wel eens of ie de goede weg aan het bewandelen is. Zo zit ik op dit moment in een situatie waarbij ik een bepaalde weg ingeslagen ben en geen idee heb of dit wel de juiste weg is. Of het ergens naartoe leidt, zeg maar. Wel is dit de weg die het meeste lijkt op de juiste weg. Denk ik.
Toch blijf ik stug geloven dat het allemaal wel goed komt. Dat die lamp voor mijn voeten blijft schijnen. Voor mijn voeten ja, want lang niet de hele weg is verlicht, zodat ik nu al zou kunnen zien wat me over een paar honderd meter te wachten staat. Dit geeft een bepaalde onzekerheid, maar ook een bepaalde rust en avontuur. Je hoeft immers niet verder te kijken dan waar je nu loopt. Bovendien weet je dat er allemaal geheime verrassinkjes op je pad kunnen komen. Leuke of minder leuke, het blijft een spannende ontdekkingstocht.
Liefde
Iedereen komt wel eens een schoonmaakster tegen. Zo ook ik toen ik laatst op school aankwam en gelijk doorliep naar de wc’s omdat ik zeiknat was van de regen. Even in de spiegel kijken of er nog wat te redden viel. Toen ik verderop in de lange gang van het universiteitsgebouw al een karretje met schoonmaakspul voor de wc-deuren zag staan, wist ik dat de kans groot was dat de wc’s schoongemaakt zouden worden en ik er geen toegang had. Twee seconden later echter popte er een schoonmaakster op achter haar karretje. Ik had twee keuzes: even aan de mevrouw vragen of ik nog snel bij haar wc’s naar binnen mocht of veilig (lees: zonder iets te hoeven vragen) de wc’s opzoeken aan de andere kant van de gang.
Ik besloot om de gang uit te lopen en aan het vrouwtje te vragen of ik nog snel even naar binnen mocht. Ze twijfelde flink, maar vooruit, ik mocht. “O, ik hoef alleen maar even te kijken of mijn haar nog een beetje goed zit, hoor! Met dit weer weet je het maar nooit”, zei ik haar nog. Tot mijn verbazing zei ze dat ik een hartstikke mooi meisje was. Haha, wat lief! Daarna ben ik met een dikke grijns naar de studieruimte gelopen.
En dan vragen mensen me nog waarom ik vaak optimistisch ben… God zien is niet een kwestie van kunnen, maar een kwestie van willen!
Hallo Annemarie,
Een mooi artikel,ik herken het ik ben ook graag in de natuur,werk als vrijwilliger ook bij NatuurMonumenten in Nieuwkoop,ik zeg altijd ik ben aan het werk in de Tuin van Onze Lieve Heer.
Mij zeggen ze ook wel eens waar haal je de energie vandaan,het is soms best zwaar werk,ik kan helaas daar geen antwoord op geven daar de colega's het niet snappen,ik bid onder het werken de Rozenkrans en dat geeft de energie.
De natuur is voor mij ook een van de plekken waar ik onze Hemelse Vader vaak ontmoet.
In 2009 schaatste ik de nieuwkoopse plassentocht 90 km in de overweldigende natuur ik kwam vanaf Noordense plassen naar Nieuwkoopse plassen tegen de avond zon in,met de maan aan mijn rug zijde
toen ik de plas op schaatste,in die serene rust,met het goud/gele riet aan de kanten,de mensen die in de verte als kleine poppetjes aan het schaatsen waren het was wat wij wel eens noemen surrealisties
Ik zei hartop bij mij zelf Goede God wie bent U toch, zo iets moois had ik nog niet eerder gezien.
Ik kan de foto wel aan je mailen,als ik een adres kan krijgen,indien je het wenst natuurlijk.
Ik googlede jou naam en zag de indrukwekkende foto's in 2013 ben ik met nog 2 mede parochianen naar Assisi en Rome gefietst,we hadden het geluk de Paus te ontmoeten in de Santa Maria Maggiore.
Annemarie een Zalig Nieuwjaar en veel plezier met je boeiende studie.
Groeten,
Henny Baars
te Reeuwijk
Hoi Henny,
Bedankt voor de leuke reactie. Grappig om te horen dat jij letterlijk het tuintje van God aan het onderhouden bent!
Succes en nog een zalig Nieuwjaar!
Groetjes,
Annemarie