Hij werd geboren in een land zonder oorlog of hongersnood. Hij kon naar school en studeren, voor het mooiste beroep dat er is. Allemaal chance, zegt De Wachter. Hij heeft er niets voor hoeven doen. “En mijn grootste chance is dat ik graag gezien was. Mijn ouders hebben het kindje dat ik toen was met open armen ontvangen. Door die basic trust, zoals ze dat in de psychologie noemen, kan ik mij in lastige tijden gedragen voelen.”
En lastige tijden zijn het. In een reeks interviews volgt regisseur Anne Christine Girardot De Wachter in zijn ziekteproces. Hoe verhouden zijn gedachten over de grote vragen van het leven, over lijden en de dood, zich tot zijn eigen verdriet en onzekerheid? Waar vindt hij houvast en hoop in periodes met medische tegenslagen en ‘ongelukkigheid’? En: hoe heeft de ziekte zijn denken veranderd?
