Het boek 'Eindelijk vrij' van Samira Ahale is een spiritueel reisverslag, waarin de schrijfster vertelt hoe zij vanaf een absolute dieptepunt gekomen is tot de vrouw die zij nu is. Zij laat zich inspireren door de spirituele klassieker 'Een Cursus in wonderen'. Geen probleem voor een moderne moslima, vindt de auteur. "Een bemoedigend boek met veel praktische tips en mooie citaten", oordeelt Vincent Duindam.

Door Vincent Duindam

Samira Ahale groeide op in België als dochter in een uit Marokko geëmigreerde gezin. Haar ouders deden hun best om haar op te voeden 'als goed moslimmeisje' in een westerse wereld. Dat was niet eenvoudig. Voor hen niet – en voor Samira nog minder. Vanuit haar thuissituatie kreeg ze weinig zelfvertrouwen mee. En ze groeide op met angst. De hoofddoek die ze vanaf haar zevende droeg, zorgde voor isolement en pesterijen op school.

Na een studie die ze eigenlijk totaal niet interessant vond (Accountancy/Fiscaliteit aan de Karel de Grote-Hogeschool in Antwerpen), vluchtte ze uiteindelijk in een huwelijk waarin ze zichzelf tien jaar opgesloten voelde. Een vechtscheiding volgde, daarna een schuldsanering en tenslotte een burn out.

Ahale’s boek De spirituele allochtoon - Eindelijk vrij is in wezen een spiritueel reisverslag: hoe is zij vanaf dit absolute dieptepunt gekomen tot waar zij nu is?

The Course

Inmiddels woont en werkt zij in Drenthe als Pilatesdocent en Mindful & Transpersoonlijk Coach. Zij schrijft blogs, heeft haar eerste boek gepubliceerd en werkt aan een tweede.

Haar belangrijkste inspiratiebron was Een cursus in wonderen (het fameuze boek A Course In Miracles van bijna 1500 bladzijde dat Helen Schucman tussen 1965 en 1972 schreef en dat naar eigen zeggen gedicteerd werd door een innerlijke stem die zij als de stem Jezus identificeerde. Het boek bevat een strik non-dualistische kijk op de wereld  - red.). Vorig jaar schreef Lisette Thooft voor De Bezieling een mooie korte inleiding op deze benadering.

Samira Ahale heeft The Course eigenlijk gebruikt als een ‘zelfhulpboek’. En eerlijk gezegd denk ik dat dit de meest diepe bestemming van ‘spirituele’ boeken is. Dat ze ons helpen inzicht te krijgen in onze psychische worstelingen, ons leren prioriteiten te stellen en om ons te focussen op wat nu echt het belangrijkste is in het leven. Daarmee wordt zo’n boek een gids voor je leven. Gandhi heeft de Bhagavad Gita op een soortgelijke manier in zijn leven gebruikt.

In wezen

De grootste les van The Course is: “Ken uzelf. Iets anders valt er niet te zoeken.”

Het is een universele les. Het staat ook op de tempel in Delphi. En Jezus zei het natuurlijk ook: zoek het Koninkrijk Gods in jezelf. Besef wie je ten diepste bent. Neem dát als prioriteit – en leef daarnaar. Uiterlijke dingen verroesten, bederven, of worden ons ontnomen. Maar de bron van Liefde die je in wezen bent is onaantastbaar.

De schrijfster heeft The Course gebruikt om vrij te worden van wat ze uiteindelijk niet is. En zo te ontdekken wie ze dan wel is. En ze nodigt haar lezers uit de reis ook te maken. Daarbij maakt ze gebruik van goedgekozen citaten en parafrases uit The Course, bv:

“ .. hoewel gedachten soms complex lijken, problemen onoverzichtelijk lijken en oplossingen ver te zoeken zijn, kan een gedachte slechts twee dingen voortbrengen: angst en afscheiding óf liefde en eenheid. Het kan nooit beide zijn, want waar angst is kan geen liefde zijn. En waar liefde is, is geen ruimte voor angst." (blz. 42)

Met de lessen uit The Course heeft zij haar gedachten getraind. Maar ook het lichaam wordt onder handen genomen. In een ander deel van het boek bespreekt Ahale zeer uitvoerig de zeven chakra’s en geeft zij oefeningen om je lichaam en mind te onderzoeken en opnieuw te ‘programmeren’. Je kunt opzoeken waar de werking van een chakra bij jou misschien verstoord is, hoe dat komt en wat je eraan kunt doen.

Activiteiten die het ‘wortelchakra’ ondersteunen zijn bijvoorbeeld:

“wandelen, hardlopen, en dansen maar ook tuinieren en planten verzorgen. Zoek een speciale plek in de natuur op waar je regelmatig naartoe kunt gaan. Kijk naar de bomen, de struiken, de planten en de vogels. Verdiep je band met de natuur.” (79).

Fijne tips. Ik moest even aan Augustinus denken:

“Leer dansen anders weten de Engelen in de Hemel niet wat ze met jou moeten aanvangen.”

Islam

Het werken met The Course staat, volgens de auteur, in het geheel niet op gespannen voet met de islam. Zij doet op dit moment (van schrijven) voluit mee met de ramadan. En in het boek komen ook bijzondere en ontroerende citaten uit de Koran voor:

“O mensen, Wij hebben jullie uit een man en een vrouw geschapen en wij hebben jullie tot volkeren en stammen gemaakt opdat jullie elkaar zouden kennen.” (Koran, Soerat 49, vers 1)

Mijn eigen opvoeding was een rozentuin vergeleken bij die van Samira. Toch heb ik, net als iedereen, soms ook wel onder mijn ouders geleden. In mijn boekje over opvoeding kwam ik tot deze conclusie:

“Voor mij zelf is het meest wezenlijke spirituele inzicht geweest: de bevrijding voor wie het slachtofferschap loslaat. ‘Mijn lijden’ is gewoon mijn deel van ‘het lijden’ (Nouwen). Ik kan wel zeggen dat ik mijn ouders vergeven heb. Of misschien beter: dat ik mezelf mijn eigen oordelen over hen vergeven heb.”

Het boek van Samira Ahale laat deze ontwikkelingsweg ook zien. En op een zeer inspirerende manier, ook al omdat het uitgangspunt en de omstandigheden zo veel lastiger waren. Een bemoedigende tekst, met veel praktische tips en mooie citaten.

Er zit een mooie boog over de generaties in. Samira start haar boek met een opdracht aan haar kinderen, Nour en Fenna: “ik hou van jullie.”

Ze besluit haar boek met dank aan haar vader, Mhemed, en haar moeder, Habiba. Zij voelt zich gezegend. En: “Ik zegen jullie”.

---------

Samira Ahale, De spirituele allochtoon - Eindelijk vrij. Booklight Uitgeverij (2018), 156 blz.,  € 18,99.