Een strikt opgevatte rooms-katholieke seksuele moraal staat op een aantal punten haaks op de moraal in de moderne, liberale samenleving. Hoe ga je daar als katholieke ouders in de opvoeding van jonge kinderen mee om? Met name als die maatschappelijk moraal zich soms opdringt.
Door Annemarie van Diepen-Scheerboom
We hadden laatst een boek gekregen van een paar vrienden. Mijn man kreeg daarbij de mondelinge bijsluiter dat het over de liefde ging en dat het voor kleuters was. ‘Dat ga ik nog met Annemarie bespreken’, dacht hij nog. Maar omdat onze aandacht verder naar het bezoek ging, was die gedachte ook weer snel op de achtergrond geraakt. De volgende dag zag ik onze oudste, Daniël van 7 jaar, lekker in het boek lezen. Leuk, dacht ik toen ik een pagina vol met baby’s zag. Een vertwijfelde hmm, dacht ik toen op de pagina erna allemaal zoenende mensen, waaronder twee vrouwen, stonden. Een resolute ‘tja, dat ga ik toch nog even met papa bespreken!’ zei ik toen er op de volgende pagina een vrijend stel te zien was.
Katholieke ouders
Seksuele voorlichting, ik ben er heus niet vies van. Al toen ons jochie een baby was, merkte ik dat seksualiteit ook dan al om de hoek komt kijken. Hij komt een keer per toeval met zijn handje bij zijn geslachtsdeel. En als hij dat nog verder wil onderzoeken, hoe ga je daar dan mee om? Net als met andere opvoedzaken is dat voor de ouders een kwestie van je een mening vormen en daar dan, in synergie met je kind, op aansturen. Maar voor ons als katholieke ouders is het opvoeden extra uitdagend als je kinderen zo vroeg al blootgesteld worden aan invloeden uit de maatschappij die er een hele andere seksuele moraal op nahoudt dan wij.
Wat ga je als ouders doen als je kinderen informatie meekrijgen waar je als ouders niet achter staat? Zoals dat plaatje wat mijn zoontje nu gezien heeft. De volgende keer als hij met zijn zusje aan het stoeien is, in hoeverre probeert hij dan uit wat hij meegekregen heeft? Misschien dat dat helemaal niet meespeelt hoor, maar ik kan het als ouder ook niet uitsluiten. Laat staan mijn zoontje, want hoe bewust zou hij daar zelf eigenlijk van zijn? Je kan het er wel samen over hebben, maar ook bij andere opvoedthema’s hebben kinderen vaak de gezonde nieuwsgierigheid om zelf de dingen te onderzoeken of uit te proberen. En dat hoeft een 7-jarige wat mij betreft nog lang niet.
In de katholieke kerk wordt seks gezien als belangrijk onderdeel binnen een huwelijk. Het is het lichamelijk één worden, een uitdrukking van het geestelijk één zijn. Dat is de reden dat een huwelijk tussen man en vrouw ook wel een afspiegeling van God genoemd wordt. Die eenheid, die liefde, en dan nog veel meer dan hoe wij het met onze beperkte menselijke gedachten kunnen bevatten, dat is God. En ja, tussen man en vrouw, want daarbij bestaat de kans dat je baby’s krijgt, net als dat Gods liefde een vruchtbare liefde is. En die vruchtbaarheid is iets heel moois, niet iets wat je met pillen of wat dan ook moet gaan bestrijden.
Mooier en waardiger
Persoonlijk vind ik de kerkelijke seksuele moraal een veel mooiere en waardigere moraal dan wat er nu in de maatschappij leeft, namelijk dat verliefde mensen met elkaar gaan vrijen omdat ze dat lekker vinden. Maar het raakt ook heel sterk aan wie wij als mensen nou eigenlijk zijn: reikt ons menszijn niet verder dan het dierenrijk? Of hebben we ook iets goddelijks in ons? Vallen wij samen met onze lusten en impulsen of hebben wij ook een vrije wil? Serieuze kwesties, maar om dat nu allemaal al met onze kinderen te bespreken Tja. Ik zou zeggen, laat ze nog even lekker onschuldig stoeien, voetballen, buiten spelen. Wij als ouders staan nu voor de uitdaging onze kinderen op te voeden in een maatschappij waarin sommige morele opvattingen haaks op elkaar staan en waarbij de maatschappelijke moraal al op zeer jonge leeftijd aan onze kinderen wordt voorgeschoteld.
Maak meer verhalen mogelijk met een donatie
