In intensieve relaties zijn ruzies haast onvermijdelijk. Hoe ga je daarmee om? Annemarie van Diepen en haar man leerden een constructieve methode tijdens een Premarriage Course en kwamen er achter dat er veel winst te behalen viel. Kern van de methode: goed luisteren!
Door Annemarie van Diepen-Scheerboom
"Ik moet even wat tijd voor mezelf hebben, want deze manier van communiceren trek ik niet", zei mijn man terwijl hij opstond en de deur uitliep. Liet hij me nou serieus achter met onze kinderen aan tafel, klaar om te eten?
Maar hij had wel gelijk. De sfeer was om te snijden en nu moet ik eerlijk toegeven dat mijn geïrriteerde opmerkingen daar voor een groot deel aan bijdroegen. Wat een ontzettende klootzak is het toch!, dacht ik. Wat een ontzettende trut is het toch!, dacht mijn man. Komt dit ooit nog goed?
Ruzies
In elke intensieve relatie zijn ze haast onvermijdelijk: ruzies. De manieren waarop die ruzies worden gevoerd, kunnen erg verschillen. Inmiddels zijn wij er in ieder geval al een stuk beter in geworden dan in het begin van onze relatie, want we hebben al heel wat af geruzied.
In het begin waren de ruzies gewoon vervelend, maar maakten we het vaak wel weer goed. Heel vaak kwam het voor dat we ons even afzonderden om wat uit te praten. "We moeten even praten, hoor", zeiden we dan tegen de achterblijvers. Die wisten dan wel hoe laat het weer was.
Toch bleven we praten tot we het goed hadden gemaakt, en dat is goed, zou je denken. Maar pas toen we de Premarriage Course deden kwamen we erachter dat er nog veel winst te behalen viel.
Luisteren
Bij de Premarriage Course leerden we hoe je een conflict op een constructieve manier uit kunt praten. De kern hiervan is om goed naar de ander te luisteren. De aanpak lijkt dan ook meer op een monoloog dan een dialoog.
Eentje begint en vertelt zijn of haar hele verhaal over wat er dwars zit. De ander luistert en is hierbij helemaal stil. Als de verteller klaar is met het verhaal komt de uitdaging voor de luisteraar: die mag samenvatten wat de ander heeft gezegd en de verteller mag bij interpretatiefoutjes bijsturen.
Daarna vraagt de luisteraar wat het belangrijkste in het verhaal van de verteller was. Dit daagt de verteller uit om tot de kern te komen. Vaak zit er in een bont verhaal met daarin het hele emotionele kleurpallet verwerkt slechts een simpele kern van iets dat de verteller echt geraakt had. "Ik voelde me zo verlaten toen je ... deed" of: "Dat je ... zei, heeft me zo gekwetst."
De luisteraar herhaalt ook deze kern weer en vraagt vervolgens welke oplossing de verteller in gedachten heeft. Als de verteller de zelfbedachte oplossing uit de doeken heeft gedaan (en dit door de luisteraar is herhaald) vraagt de luisteraar of de verteller er nog wat over kwijt wil. Als dit niet het geval is, worden de rollen omgedraaid.
Dit klinkt misschien ellenlang, maar kan op de lange termijn veel tijd en tranen besparen.
Door één deur
Toen we de kinders in bed hadden gelegd, gingen we samen aan de eettafel zitten. Dit zou het moment worden om onze ruzie uit te praten. Eerst baden we een kort gebed. Dat konden we wel gebruiken nu de emoties zo hoog waren opgelopen. We schoten bijna automatisch in (een variant van) het format dat we tijdens de Premarriage Course hadden geleerd. En jawel hoor, voor het slapengaan kon ik weer met een klootzak en hij met een trut door één deur.
-------------------
Voor meer info over de Premarriage Course, zie: premarriagecourse.nl. Er bestaat ook een versie voor gehuwden: marriagecourse.nl
Je hebt ook een versie voor getrouwden, zie:
Afgezien van de platte woorden die je nooit voor een ander, partner of niet, zou moeten gebruiken, is de verhaalde methodiek natuurlijk heel waardevol mits .. er altijd verkoeling, bedaring van de gemoederen is opgetreden. Immers daarin zit heel vaak het probleem: beide of een partij is verhit, en wil niet bedaren c.q. raakt wederom verhit als de opponent of de problematiek weer opduikt, en is bijgevolg niet in staat of van zins om te luisteren. Je moet immers van psychologisch goeden huize komen om altijd te doorzien wat achter de redeloosheid van de ander schuilgaat. Ruzie tussen man en vrouw is ook vaak een subtiel machtsspel; de minst genuanceerde, maar het meest vasthoudende, hardst schreeuwende enz. wint. En als dat kunstje (drammen, dreinen, schelden, janken enz. t.b.v. .. ) meermaals is gelukt doordat men zijn zin of vermeende gelijk heeft gekregen terwille van de lieve vrede o.i.d., dan kan men er vergif op innemen dat het trucje herhaald zal worden. De moeilijkheid blijft dus het maken van onderscheid tussen situaties waarin men de methode wel of niet kan toepassen. Ik weet wel in welke richting dat in relaties dan meestal zal doorslaan: 'happy wife/mom/sister, happy life'! Maar of dat gezond is? Als er kinderen zijn, wellicht, maar anders toch maar voorzichtig de confrontatie blijven zoeken, want waarheid - de universele kant van ethiek - gaat boven beloning van hebzucht, kortetermijndenken, zelfgenoegzaamheid en gebrek aan intellectuele ruggengraat!
Ergernis heeft altijd te maken met iets van jezelf. Waarom kan ik daar niet tegen.
Dat ontdekken geeft m.i. meer groei dan alleen maar elkaar begrijpen.
Je kunt ook tegenover elkaar gaan zitten en bij elkaar 'op bezoek komen', zoals dat wel wordt genoemd. Alles wat de een zegt wordt na elke zin door de ander in zijn/haar eigen woorden herhaald. Ik hoor je zeggen.... Ik begrijp dat jij....Enz.