In de trein, maar ook in boeken ontmoet Marinus van den Berg graag anderen. Praten met vreemden, het vreemde toelaten, vinden we in eerste instantie misschien lastig, beangstigend soms. Maar als je af en toe een praatje maakt met vreemden zul je merken dat het simpelweg ten goede komt aan je humeur. Geen vrome gedachte, maar door onderzoek bewezen. Ook dat kun je al lezend leren. Goed om af en toe aan te denken in zowel de persoonlijke als maatschappelijke sfeer.
Door Marinus van den Berg
Het ontmoeten van een vreemde, iemand die je niet kent, verhoogt je geluksgevoel. (1) Ik las het in de trein – die twee uur vertraging opliep. Ik ontmoette in die trein een vrouw – terugkerend uit Berlijn – die me haar nieuwe boek gaf. (2) Een boek over zaken doen en christelijke missie. We kregen het over de vraag wat missie is: de ander bekeren omdat jij meent te weten wat goed is? Of je keren naar de ander om te luisteren en te ontdekken wat je van de ander kunt leren? Een ontmoeting die de vertraging minder lang maakte. Veel mensen denken, blijkt uit onderzoek, dat vreemden in trein, tram of bus liever niet worden aangesproken. Ze doen zichzelf en anderen tekort.
Urgent
Het ontmoeten van vreemden wordt een steeds urgentere zaak. Twee dagen voor 'Geldermalsen' las ik De Jongen, Het stof. (3) Het is een kleine novelle van de jonge schrijfster Lotte Lentens. Zij heeft zich verdiept in de vraag waarom Europese jongeren naar Syrië willen of terugkeren met als missie om hier de samenleving te ontwrichten. Ze willen er hun eigen leven voor geven. Ik heb haar verhaal in een uur gelezen, maar sindsdien zit het in mijn hoofd en in mijn hart. Ik hield er urgente vragen aan over – mede na Geldermalsen, Enschede, Rotterdam, Purmerend, Steenbergen, Oranjeoord…
Zeker de overheid lijkt niet sterk in het scheppen van een draagvlak, maar er is meer: willen we de vreemde, de vluchteling, de ander naast ons en de ander die van ver komt wel leren kennen? Of is ieder die dat wil al op voorhand verdacht? Het is geen vrome gedachte, maar het is bewezen dat we gelukkiger worden als we elkaar, vreemde anderen, beter leren kennen.
Het boekje van Lotte Lentes is voor mij hoopvol, omdat zij de jongere generatie vertegenwoordigt die werk maakt van dit leren kennen van de vreemde.
Dank aan Monique van boekhandel v/h. Van Gennep aan de Oude Binnenweg die mij attent maakte op dit boekje dat in eigen beheer wordt uitgegeven.
- Ap Dijksterhuis, Op naar geluk,Prometheus, 2015
- Gea Gort, Business as mission BAM, www.geagort.com (besteladres)
- Lotte Lentes, De jongen, het stof, Wintertuin 2015 isbn 978-90-79571-3 (lottelentes.nl)
Een voor mij herkenbare ervaring, die Marinus van den Berg hier weergeeft! Onderweg, lopend, met de trein, kom ik regelmatig met voor mij onbekende mensen in gesprek. Het verwijdt mijn horizon op een zo eenvoudige manier, het verrijkt mij, en hopelijk ook de ander een beetje. Het geeft een gevoel van verbinding met de wereld om mij heen. Het doet mij er verwonderd over staan, hoe voor de hand liggend het eigenlijk is: gewoon maar met elkaar in gesprek komen. Dat is nog eens wat anders, dan al die beelden die ons bereiken over de meest afschrikwekkende dingen die óók zomaar in de openlucht gebeuren. Ja, ik weet het zeker: ook het geluk ligt op straat.