Christenen mogen alles eten. Zij kennen geen voedselvoorschriften, zoals joden en moslims die wel kennen. Maar is het nog wel van deze tijd om géén voedselvoorschriften na te leven? Wat onze mond ingaat maakt ons wel degelijk onrein. Tegenwoordig.

Door Lisette Thooft

Wij christenen hebben geen voedselvoorschriften; wij mogen alles eten want de Wet van het Oude Testament is vervuld door de kruisdood van Christus, dus kosher hoeft het niet te zijn. Ons zijn alle dieren gegeven om te eten en Jezus zelf heeft gezegd dat je niet onrein kunt worden van iets dat je eet: “Niet wat uw mond ingaat, maar wat de mond uitgaat maakt een mens onrein”, althans volgens Matteüs 15.

Nou ja, het ging daar om brood eten zonder je handen te wassen. Dat vond Jezus niet erg. Ik vind dat eigenlijk ook niet erg. Het schijnt kinderen weleens wormpjes te bezorgen als ze direct uit de zandbak met onreine handjes hun bammetjes oppeuzelen, maar slecht worden ze er niet van.

Semi-vegetariër

Zou Jezus nog steeds vinden dat we alles kunnen eten als hij nu op Aarde rondliep?

Zelf ben ik al jaren een soort semi-vegetariër. Het begon toen ik een keer een onzindelijke kat had laten afmaken door de dierenarts; uit een vaag soort schuldgevoel stopte ik met vlees eten. Het beviel me prima en na enige tijd begreep ik niet dat ik vlees ooit lekker had gevonden.

Vis at ik nog wel. En roomboter en kaas en yoghurt en eieren, zoveel mogelijk biologisch natuurlijk, vanwege de wantoestanden in de vleesindustrie.

Moreel superieur

Intussen voelde ik me moreel superieur aan vleeseters. Ik weet nog dat ik had verzonnen: iedereen die bij de slager een pond vlees koopt, moet er eigenlijk een zakje mest bij krijgen, onder het motto: ruim dat zelf maar op. Want er is veel te veel dierlijke mest en het vernietigt de bodem. Maar toen las ik een keer ergens: “Iedereen die een pond kaas koopt, moet er eigenlijk een zak mest bij krijgen”, en ik hield beschaamd mijn mond want ik begreep dat kaas net zo slecht is voor het milieu als vlees.

Waar ik ook steeds meer moeite mee had, was het beleid – bij gangbare èn biologische boeren – om kalfjes direct na de geboorte bij de moederkoe weg te halen. Tja, als de kalfjes de melk kregen die voor hen bedoeld was, kregen wij hem niet, dat is logisch. Daarom zijn alle koeien weeskinderen. Soms denk ik daaraan als ik een kudde pinken of vaarzen in de wei zie: och arme, denk ik dan, kleuters zonder moeder. Wat doen we ze aan. Het voelde eigenlijk steeds onreiner.

Verslaafd

Nu heb ik een documentaire gezien die ik indrukwekkend vond, en schokkend: What The Health, van Kip Andersen. Eerder maakte deze Amerikaanse regisseur een film getiteld Cowspiracy, waarin hij laat zien dat de vlees-, vis- en zuivelindustrie het meest vervuilend is van alles, maar dat niemand dat hardop zegt omdat we allemaal verslaafd zijn aan vlees, vis en zuivel. Nu betoogt hij met een stortvloed aan beelden, uitspraken van deskundigen, wetenschappelijk onderzoek en statistieken dat vlees, vis en zuivel ook de nummer één oorzaak zijn van alle grote dodelijke epidemische ziekten van onze tijd: kanker, diabetes en hart- en vaatziekten. Plus een heleboel andere minder dodelijke aandoeningen. En de organisaties die ons zouden moeten waarschuwen dat we beter geen vlees, vis en zuivel meer kunnen eten, doen dat niet… omdat ze gesponsord worden door de vlees-, vis- en zuivelindustrie.

Het meest schokkend in de film vond ik een interview met de directeur van de grootste Amerikaanse diabetesorganisatie waarin Kip Andersen voorzichtig begint te informeren: “Wat zou de relatie kunnen zijn tussen diabetes en dieet?” De directeur ontkent dat er een relatie is en als Andersen aanhoudt en komt met wetenschappelijke bewijzen, weigert hij verder zijn medewerking aan het interview. Het is van zo dichtbij gefilmd dat je gewoon kunt zien dat het onrein is wat uit zijn mond komt.

Veganist

Voor mij was de film het laatste zetje dat ik nodig had om veganist te worden. Elke natuurvoedingswinkel puilt uit van de heerlijke puur plantaardige producten waarmee je vlees, vis en zuivel kunt vervangen. Je hoeft niets te missen.

Ook wat onze monden ingaat, maakt ons onrein. Tegenwoordig. Gelukkig zijn brood en wijn honderd procent plantaardig.

 » Lees ook andere bijdragen van Lisette Thooft