Even leek het wel of Annemarie en haar man David zich schuldig moesten voelen nu zij een kind verwachten, terwijl zij toch verkondigd hadden daar nog wel even mee te willen wachten. “Waren wij wel verantwoord bezig geweest?” Gelukkig verdween dat gevoel weer snel. “Waarom zou ik me schuldig voelen over de komst van een 'ongepland' kindje, terwijl we hartstikke blij zijn dat het ons letterlijk en figuurlijk in de schoot is geworpen?” De fundamenten van het leven heb je niet helemaal in de hand en dat is oké.
Door Annemarie van Diepen-Scheerboom
"Was het gepland?" Naast vele enthousiaste reacties kwam deze vraag langs toen David en ik om ons heen vertelden dat we in verwachting zijn. Een terechte vraag zou je denken, want ik heb het belang van plannen niet voor niks in meerdere columns aangesneden. Maar ook al ben ik een persoon die om de haverklap takenlijstjes maakt, niet zonder agenda kan en aan creatieve levensplanningen doet, een kind plannen gaat me een stap te ver.
Anticonceptie
Lees me niet verkeerd, het lijkt me heel goed om de verantwoordelijkheid van het ouderschap niet lichtzinnig te nemen. Anticonceptie - een ander onderwerp is wat voor anticonceptie je gebruikt - is vaak belangrijk om die verantwoordelijkheid te kunnen nemen. In een maatschappij waarin veel vrouwen en mannen allebei werken, komt een gezin met 14 kinderen misschien niet als geroepen. Of beide ouders allebei dusdanig móeten werken waardoor dit niet kan, is wéér een ander onderwerp. Het komt er in ieder geval op neer dat anticonceptie naar mijn mening heel handig kan zijn, mits dit verantwoord naar jezelf, de ander en je roeping gebruikt wordt.
Openstaan
Waar sommige mensen echter niet met hun hoofd bij kunnen is dat wij alsnog een kindje krijgen, ondanks dat David en ik van tevoren zeiden dat we nog wel even wilden wachten met kinderen nadat wij getrouwd waren en dat we dus ook aan anticonceptie deden. Hierbij wilden we alleen nog steeds openstaan voor het krijgen van kinderen, wat een belangrijk onderdeel is van het katholieke huwelijk.
In veel middelbare schoolmethodes wordt de periodieke onthouding als een onveilige methode van anticonceptie gezien. Mijn klomp brak toen ik dit in een landelijk verspreide methode over seksualiteit zag staan. Wat niet vermeld werd, is dat periodieke onthouding een methode is die seks niet loskoppelt van vruchtbaarheid, die respect toont voor de cyclus van de vrouw en dankzij deze eigenschappen een verdiepende functie in de relatie kan hebben. Daarnaast kan de methode juist hartstikke betrouwbaar zijn. Je moet dan wel even weten hoe je haar goed uitvoert.
Katholieken
Ook van katholieken kwam her en der een verontwaardigd geluid: of wij niet wisten hoe periodieke onthouding werkt? En dat daar een cursus voor bestaat die alles haarfijn uitlegt. Tja, die cursus hadden wij inderdaad niet gevolgd. Even bekroop mij een gevoel dat wij helemaal niet verantwoord bezig geweest waren. Gelukkig verdween dat gevoel snel weer toen ik me bedacht dat wij in ieder geval al wat opener tegenover kinderen krijgen stonden dan veel andere pasgetrouwde stellen. Waarom zou ik me schuldig voelen over de komst van een 'ongepland' kindje, terwijl we hartstikke blij zijn dat het ons letterlijk en figuurlijk in de schoot is geworpen?
Nooit helemaal in de hand
De zwangerschap is voor ons een leuke verrassing. Iets dat we niet direct gepland hadden, maar wat we toch kregen. Voor ons is het besef belangrijk dat kinderen krijgen iets is waarin je wel enigszins kunt proberen te sturen, maar waarin je tegelijk niets helemaal in de hand hebt. En dat is goed zo. Het is goed te beseffen dat je de fundamentele dingen van het leven nooit helemaal in de hand hebt. Want neem het tegenovergestelde, stel dat je er van overtuigd bent dat je een zwangerschap helemaal kunt uitsluiten met jouw manier van anticonceptie. Als het kindje dan vervolgens 'in de planning' staat, de anticonceptie aan de kant is geschoven en het kindje wil maar niet komen: heb je dan soms niet goed je best gedaan? Dit lijkt me een grote bron van stress. Vooral omdat een gezellig potje vrijen dan misschien een bittere bijsmaak krijgt, omdat het ‘maken’ van een kind dan als doel voorop staat. De daad die de eenheid van twee liefhebbende personen moet uitdragen wordt gereduceerd tot een methode om kinderen te bestellen.
Het plannen van kinderen is niks voor ons. Vooral omdat blijkt dat, nu het eenmaal zover is, we heel de planning met liefde aan de kant schuiven.
Maak meer verhalen mogelijk met een donatie
