Een huis midden in een bos. Mobieltjes verstommen en de enige klok in de kamer staat stil. Samen het avondeten voorbereiden. Perfect om zo even de aandacht te richten op het moment. Voor Annemarie Scheerboom voelde het alsof ze ruimte maakte voor God. Een beetje moeite doen, wat meer geduld oefenen. Onze consumptiemaatschappij is daar niet zo sterk in. Toch kan juist dat voldoening geven. Motto voor 2015: streef meer naar kwaliteit!
Door Annemarie Scheerboom
Op Oudejaarsdag zaten David en ik in de trein onderweg naar zijn zusje. Zij woont op een boerderij in the middle of nowhere, namelijk midden in een bos vlakbij Tilburg. We zouden daar Oud & Nieuw gaan vieren met haar twee kids, haar man (een heuse schaapsherder), een paar van hun vrienden en nog wat andere broertjes en zusjes van David. Afijn, we begonnen dus aan een reis van drie uur. David opende de gratis krant op zoek naar de sudoku, maar die bleek helaas al ingevuld te zijn. Dus gebruikte hij de krant als kladblok… Om onze goede voornemens voor 2015 op te schrijven.
Cliché-voornemens
Het einde van het liedje was dat we op een paar cliché-voornemens waren gekomen: we wilden meer sporten, beter gaan eten en meer tijd voor familie vrijmaken. Als je het namelijk druk hebt, is sporten bij ons het eerste dat sneuvelt. En na een drukke werkdag wil je ’s avonds wel eens gezellig samen een filmpje kijken, met als gevolg dat er snel even een kant en klare pizza in de oven geschoven wordt. Bovendien had David het gevoel dat hij afgelopen jaar zijn familie te weinig had gezien en schroomt het gezin waar ik in woon niet om te zeggen dat ik te weinig thuis ben. Hier moest iets aan gebeuren dus. Na de goede voornemens omgezet te hebben in SMART-doelen (Specifiek, Meetbaar, Acceptabel, Realistisch en Tijdsgebonden), wilden we ervoor zorgen dat we de goede voornemens na twee weken nog konden onthouden. We hebben ze daarom onder één noemer geplaatst: we zouden dit jaar meer naar kwaliteit streven.
Streven naar kwaliteit, het kan best zweverig klinken. Ik besefte pas echt wat het was toen ik met een aantal mannen zat te ploeteren om handmatig pasta te maken. Ploeteren ja, want dat deeg was zo stug als een ezel. Op deze boerderij van Davids zus proberen ze namelijk zo dicht mogelijk bij de natuur te leven. Dus die avond gingen we zelf ravioli maken, salade en vlees van eigen lam. Alles bij elkaar waren we met z’n allen zo’n twee à drie uurtjes bezig met het klaarmaken van ons avondeten. Wat een bevalling!
Samen ploeteren
Maar wat de meesten van ons tegenwoordig wel vergeten zijn met ons zittende bestaan, is dat samen ploeteren eigenlijk heel gezellig is. En het resultaat was uiteindelijk zo lekker, dat kun je echt niet in de winkel kopen. Alsof je in een boerenschuur een stukje hemel op aarde neerzet (klinkt als een bekend verschijnsel), want er was een grote verbondenheid en ook nog eens tijdloosheid: in het bos had niemand namelijk bereik met z’n mobieltje, dus die kon je net zo goed wegleggen. En de enige klok in de kamer stond stil. Die tijdloosheid zorgt ervoor dat je je met alle aandacht kunt richten op waar je op dat moment mee bezig bent.
Kribje voor Jezus
Deze ervaring maakte me ervan bewust dat je God zo ook meer de ruimte geeft. Je neemt de moeite om voor Jezus een kribbe neer te leggen. Al is wat je doet maar eenvoudig, je zit gewoon domweg deeg te kneden, toch kan deze simpele moeite juist een ruimte scheppen om iets moois binnen te laten. Geen veldbedje willen spreiden voor een baby op komst terwijl je een herberg tot je beschikking hebt, dat klinkt eigenlijk als geen moeite willen doen om te koken terwijl je in principe al het materiaal in huis hebt. Het enige dat je eigenlijk hoeft te doen is de wil opbrengen, wat tijd vrijmaken en wat helpen bij de bevalling. Er gewoon voor gaan! Geen zorgen voor de dag van morgen, want die zorgt wel voor zichzelf (Matteüs 6,34). Je laat je toch niet langer afschepen!
Meer voldoening
Iets meer moeite doen en af en toe wat geduld hebben. Dat leren we wel af in een consumptiemaatschappij waarin alles klaar moet staan als we iets willen. Toch kan een beetje moeite doen door te streven naar kwaliteit veel meer voldoening geven dan dat je weer eens ‘lief bent voor jezelf’ (pure luiheid) en een avondje het sporten overslaat.
