"We weten en ervaren dat er sprake is van wederzijdse liefde. We zijn van plan om die de rest van ons leven vol te houden. Tenslotte is liefde een keuze, wat bij prille stelletjes vaak verward wordt met verliefdheid." Openhartig vertelt Annemarie Scheerboom over haar nieuwe relatie en haar vertrouwen dat God meeloopt op hun gezamenlijke levenspad.

Door Annemarie Scheerboom

Sinds vrijdagmiddag 21 maart ben ik verloofd. Misschien kun je je mijn column van een tijd geleden nog wel herinneren waarin ik vertelde over de drukte in mijn leven die mij, onder andere, belemmerde om een relatie aan te gaan. Gelukkig heb ik op het moment dat ik dat besefte gelijk wat ruimte in mijn bezigheden gemaakt waardoor mijn leven een stuk meer in balans kwam. En precies een maand later leerde ik David kennen, waar ik uitgerekend vier dagen na de kennismaking een relatie mee kreeg. Over de snelheid waarmee dat gepaard ging hebben we al veel mensen verbaasd. Laat staan de snelheid waarmee we ons verloofd hebben. Hoe kunnen twee jonge mensen in hemelsnaam zo snel een beslissing nemen over trouwen, iets wat je de rest van je leven aangaat? Sterker nog, iets wat twee mensen voor de rest van hun leven aangaat.

Onze relatie zijn we begonnen in het vertrouwen dat deze wel goed zou komen. We hadden immers in de paar uur dat we elkaar in het echt gezien hadden, en na de wederkerige Facebook-stalk-momenten en urenlange Whatsappsessies tijdens die vier dagen, het idee gekregen dat we al erg veel gemeen hadden en dat de klik er ook was. Maar al vanaf het begin van onze relatie ontstond er ook een twijfelperiode, juist omdat we de verhouding zo snel zijn aangegaan. Dat kwam omdat we nog niet echt verliefd op elkaar waren waardoor er nog geen sprake was van een roze bril en we elkaars beperkingen ineens heel erg gingen opmerken: ons referentiekader van elkaar was nog niet zo groot en als je dan iets negatiefs van de ander ziet, is dat best een groot iets in verhouding tot de goede dingen die je van de ander kent.

Gelukkig hebben we de minder leuke onderwerpen bespreekbaar kunnen maken en door diepe, vertrouwelijke en eerlijke gesprekken een mooie band met elkaar weten op te bouwen. Daarnaast hebben de gesprekken over de meest uiteenlopende onderwerpen ervoor gezorgd dat we erachter kwamen dat we niet alleen goed met elkaar kunnen communiceren en willen investeren in onze relatie, ook ontdekten we dat we (over) ontzettend veel hetzelfde dachten. Verder zijn we in de afgelopen drie maanden steeds meer naar elkaar toe gegroeid omdat de tegenvallers van het begin verbleekten bij de mooie dingen die we later van en met elkaar hebben mogen ontdekken. We weten en ervaren dat er sprake is van wederzijdse liefde. We zijn van plan om die de rest van ons leven vol te houden. Tenslotte is liefde een keuze, wat bij prille stelletjes vaak verward wordt met verliefdheid.

Na de column 'Volwassen worden' van Lisette Thooft heb ik onze situatie ook in een wetenschappelijk kader kunnen plaatsen dankzij de uitgebreide versie van de piramide van Maslow: 

1. Biological and Physiological needs - air, food, drink, shelter, warmth, sex, sleep, etc
2. Safety needs - protection from elements, security, order, law, limits, stability, etc
3. Social Needs - Belongingness and Love, - work group, family, affection, relationships, etc
4. Esteem needs - self-esteem, achievement, mastery, independence, status, dominance, prestige, managerial responsibility, etc
5. Cognitive needs - knowledge, meaning, etc
6. Aesthetic needs - appreciation and search for beauty, balance, form, etc
7. Self-Actualization needs - realizing personal potential, self-fulfillment, seeking personal growth and peak experiences
8. Transcendence needs - helping others to achieve self actualization.

Respectievelijk vertalen wij deze punten op de volgende manier: we zetten kopjes thee voor elkaar, voelen ons veilig in elkaars armen, hebben vaak mooie gesprekken, nemen verantwoordelijkheid voor elkaar, ontwikkelen ons in kennis en betekenisgeving graag samen, geven elkaar complimentjes, stimuleren elkaar om het beste uit onszelf te halen en door dit allemaal voor de ander te doen bereiken we ook nog eens het laatste punt van de piramide. En dan is dit slechts een kleine greep uit ons assortiment.

Tenslotte houden David en ik allebei veel van God waardoor ik onze keuze voor elkaar ook in een gelovig kader kan plaatsen: wij zien onze weg samen simpelweg als onze roeping. Daarom durven we erop te vertrouwen dat God meeloopt op ons gezamenlijke levenspad en dat we met de zegen die we bij het kerkelijk huwelijk ontvangen van elkaar mogen genieten tot de dood ons scheidt.