In een wereld en tijd waarin de mensheid zo overheersend aanwezig is, dat zij aan haar succes ten onder dreigt te gaan, probeert Paulien van Bohemen een stapje terug te doen en te luisteren naar het geheim der dingen zelf. Wat hebben zij óns te vertellen? Deze keer: het heden. “Ik ben er voor je, iedere seconde van de dag.”

Door Paulien van Bohemen

Ik weet het. Je gaat vreemd. Ik zie aan je afwezige blik, dat je een ander hebt. Je denkt aan die ander, de hele dag: terwijl wij samen eten, samen wandelen, samen een boek lezen in de tuin. Ja, zelfs als we in bed liggen, dwalen je gedachten af. Lig je dicht tegen me aan, ben je met je hoofd bij die ander.

Ik heb een vermoeden wie die ander is. Of moet ik zeggen: die anderen? Want je houdt er twee minnaars op na, volgens mij. Die ene heet Verleden en die ander Toekomst. Ik weet niet precies wie van de twee je het meeste ziet buiten mij, en wie van hen je het leukste vindt.

Ik wist natuurlijk wel, dat Verleden een ex van je is, maar dat die toch nog in je leven is, dat kan ik niet begrijpen. Ja, jullie hadden het fijn samen. Maar dat was toen, zei je altijd. Nou, blijkbaar nog steeds. Je hebt me gewoon iets wijs zitten maken. En jezelf ook. Wat is er zo aantrekkelijk aan Verleden? Waarom heb je de behoefte om bij Verleden te zijn? Verleden praat jou alsnog vaak alleen maar angsten, schuldgevoelens en fantasieën aan. Je ziet er vaak doodongelukkig uit als je daar bent geweest.

En hoe zit dat met Toekomst? Dat je daar ook zo gecharmeerd van bent, kan ik niet volgen. Toekomst belooft en roept van alles, maar hoe weet je of het er echt van komt? En als ie in een slechte bui is, krijg je  doemscenario’s en zorgen naar je hoofd geslingerd. Wat zie je toch in Toekomst, terwijl je zo slecht behandeld wordt door die minnaar?

En tussen dat Verleden en die Toekomst zit ik: jouw trouwe, liefhebbende Heden.

Ooit was ik je grote liefde en was je dol op mij, omdat ik zo onbevangen ben. Je kon met mij alle kanten op, ik was zo open-minded.

Wanneer is het misgegaan? Wat hebben zij wat ik niet heb? Is het houvast? Vind je bij hen de zekerheid, die je bij mij niet vindt? Begrijp dan toch, hoe nep dat houvast van hun is, en hoe onecht ze zichzelf gedragen.

Ik ben veel beter dan Verleden en Toekomst. Ik geef je wat zij jou nooit of te nimmer kunnen geven: voldoening. De vreugde van het moment.

Maar ik ga niet om je strijden. Dat is niet nodig. Ook al geef je me weinig aandacht. Ook al verwaarloos je onze relatie. Ook als je blijft vreemdgaan. Altijd zal ik verliefd om je heen hangen. Ik hoor bij jou. Ik ben er voor je, iedere seconde van de dag. Ik kan niet anders.