Alle mensen kennen een natuurlijk verlangen tot uiteindelijke zingeving. Je kunt dat evolutionair (weg)verklaren. Maar je kunt dat oorspronkelijke verlangen ook zien als een cadeautje van God. De vraag is dan: wat doe je ermee? Hang je je cadeau aan de wilgen of pak je het uit en onderzoek je de inhoud? De uitkomst zal niet steeds hetzelfde zijn, maar dat geeft niet. Er zijn vele wegen die naar Rome leiden.

Door: Annemarie Scheerboom

Een van mijn beste vriendinnen ken ik al mijn hele leven. Toch lijken we heel verschillend in onze levensstijlen. Laatst grapte ik hierover dat ik me verbaas dat wij zo op één lijn kunnen zitten, ondanks die verschillen. Daarop zei ze dat wij alleen aan de oppervlakte verschillen en dat we, samen met de mensheid, dezelfde universele liefde delen. Mijn vriendin is trouwens niet katholiek, terwijl voor mij het katholieke geloof mijn levensomvattende waarheid is. Verschillen wij dan niet toch fundamenteel van elkaar?

Cadeau
Geloof wordt wel eens voorgesteld als een cadeau van God (wat overigens aan iedereen gegeven is). Een algemeen fenomeen dat strookt met deze voorstelling is dat alle mensen een ingebakken verlangen naar zingeving hebben en een hang naar iets bovennatuurlijks. Natuurlijk, je kunt het ontstaan van deze natuurlijke drang verklaren vanuit een evolutionair voordeel. Deze drang kan dus ook bestaan zonder God. Als je er voor kiest dat God voor jou niet bestaat, dan is de drang tot het najagen van een uiteindelijke zin niet meer dan het najagen van een evolutionair  voordeeltje. Maar je kunt er echter ook voor kiezen om die godsdrang te onderzoeken en op zoek te gaan naar de (w/W)aarheid.

In mijn optiek krijgt iedereen het cadeau van het geloof. De vraag is alleen: wat doe je ermee? Hang je je cadeau aan de wilgen? Of pak je het uit, onderzoek je wat je gekregen hebt en gebruik je het vervolgens?

Diverse overtuigingen
Mocht je je cadeau onderzoeken, dan kunnen daar nog verschillende levensovertuigingen uitrollen, met fundamenteel verschillende aannames over het leven. Het ligt er dus maar net aan wat je gelooft. Toch lijkt het erop dat alle levensovertuigingen een boodschap over liefde willen overbrengen. Of dat nou gaat met behulp van een groot universeel besef, een radicale Jezus of een inzichtgevende Boeddha. Zoals alleen al blijkt uit talloze vormen van poëzie is liefde een ontzettend belangrijk thema in ons leven, zo niet het belangrijkste. Hoe je tot deze alom geprezen liefde komt, wordt op verschillende manieren uitgelegd. Juist op dat vlak lopen de diverse overtuigingen uiteen.

Mijn vriendin belijdt weliswaar niet dat ze in God gelooft, de almachtige Vader, Schepper van hemel en aarde, en in Jezus Christus, zijn enige Zoon, onze Heer, die ontvangen is van de heilige Geest, geboren uit de maagd Maria, die geleden heeft onder Pontius Pilatus, is gekruisigd, gestorven en begraven, die nedergedaald is ter helle; de derde dag verrezen uit de doden, die opgestegen is ten hemel, zit aan de rechterhand van God, de almachtige Vader, vanwaar Hij de levenden en de doden  zal komen oordelen. Ze belijdt ook niet dat ze gelooft in de heilige Geest; de heilige katholieke Kerk, de gemeenschap van de heiligen; de vergiffenis van de zonden; de verrijzenis van het lichaam en het eeuwig leven. Toch denk ik, vanuit mijn katholieke referentiekader gezien, dat ze in haar fundament voor Jezus kiest. Ook al herkent zij Jezus daar in de eerste instantie niet in.

“Hoeveel wegen zijn er tot God?” werd er aan de vorige paus gevraagd. Hij antwoordde: “Evenveel als er mensen zijn.”