Voor en tegenstanders van vaccinatie vielen gezamenlijk over haar heen, toen Lisette Thooft op Facebook meldde dat ze 'hoera' corona had. De maatschappij is niet verdeeld in voor- en tegenstander van het coronabeleid maar in boos en niet-boos. Coronamaatregelen als homeopathisch medicijn.
Door Lisette Thooft
Ik voel ‘m echt wel zitten hoor. Het zal de omikronvariant zijn, want het lijkt als twee druppels water op een stevige verkoudheid.
Was er speciaal voor gaan knuffelen met een besmet kleinkind. Had dat kleinkind een cadeautje beloofd als het zou werken. Krijgt 'ie ook, zodra we allebei uit quarantaine zijn. Leek me een goed signaal. Beetje tegengif.
Ik ben zo blij met mijn positieve GGD-test. Want straks heb ik een herstelcode. En misschien is deze eenentwintigste-eeuwse Sint Vitusdans ineens weer voorbij, maar misschien dreutelen de dreuvels nog een tijdje door met hun controles en dan mag ik tenminste weer meedoen, ook zonder dat ik Pfizers uitpuilende zakken heb gespekt.
Boos
Op Facebook vielen wappies en prikkies eendrachtig over me heen: ik mag niet blij zijn met een positieve test, want (wappies) ik mag niet mee willen doen aan het totalitaire QR-systeem, en (prikkies) dat is asociaal en egocentrisch want er zijn zoveel mensen doodgegaan of behept met long covid.
De maatschappij is niet verdeeld in anti- en pro-coronabeleid, maar in boos en niet-boos.
Ik ben tegen de coronapas, maar ik wil er toch graag een hebben. Zo ben ik ook tegen luchtvervuiling maar heb ik wel een autootje. En ik ben tegen kalfjes direct na de geboorte bij de moederkoe weghalen, maar ik eet nog steeds roomboter. Kan nog wel wat inconsequenties bedenken. Ben mens.
Homeopathisch medicijn
Wat een inspirerende tijd is dit toch.
De maatregelen zullen werken als homeopathisch medicijn. Ze drijven ons naar het linksonderste kwadrant van de Economy Transformers: allemaal los van elkaar, onder de knoet van het regiem. Dat versterkt ons verlangen naar het kwadrant rechtsboven: samenleven in vrijheid.
Teken een horizontale lijn, en een verticale lijn. Helemaal links op de horizontale lijn staat: staatsgestuurd. Helemaal rechts staat: vrij. Onderaan de verticale lijn staat: afgezonderd. Bovenaan staat: samen.
Ons neoliberale kapitalisme zit rechtsonder: ieder voor zich, een soort van vrij. “Vals vrij,” noemde Jac Hielema van Economy Transformers het, van wie ik laatst een fantastische lezing hoorde. Linksboven staat het communisme: staatsgestuurd en een soort van samen. “Vals samen,” zei Hielema.
De maatregelen duwen ons richting méér staatsgestuurd en méér afgezonderd. Een diepe put van ellende. Steeds scherper voelen we dat we naar rechtsboven willen: samen werken, samen leven, in vrijheid. Maar hoe kom je daar?
Daar is Aarde-werk voor nodig en Sterren-werk, zei Hielema. Sterren-werk doen ze ook bij Economy Transformers: mensen helpen onderzoeken waar hun ziel naar toe wil reiken, wat hun diepste waarden zijn. Aarde-werk is wat ik zelf ook doe in mijn praktijk als rebalancer. Mensen helpen innerlijk vrij te worden van oude boosheid, oude angst. Kan ik bóeken over schrijven en dat doe ik trouwens ook.
Collectieve intelligentie
Mijn corona komt zo goed uit, want ik zit toevallig net in schrijfretraite. Mijn volgende boek heet De hemel in je handen, en het gaat over toegang krijgen tot het onderbewuste. Ergens in het laatste hoofdstuk schrijf ik deze passage, over collectieve intelligentie die het individu overstijgt, en hoe we samen op weg kunnen naar een vrijere toekomst:
“Zolang we ons gehoorzaam onderwerpen aan een paar deskundigen die de baas spelen, ons gedwee aanpassen aan een groep, perfect de heersende cultuur aanvoelen en onszelf ernaar plooien, lijken we misschien wel goede teamspelers, maar leveren we eigenlijk geen echte bijdrage. Dan maken we het geheel eerder dommer. Juist als we allemaal onafhankelijk blijven, eigenwijze individuen met onze eigen dwarse mening, kunnen we samen wijsheid ontwikkelen, antwoorden vinden op grote problemen, een weg kiezen die tot verbetering en vernieuwing leidt.”
En als je het van een ander wilt horen: James Hollis, Amerikaanse Jungiaanse psychoanalyticus, zei het zo:
“Een volwassen mens worden betekent niet noodzakelijkerwijze dat je goed aangepast bent, goed ingepast, goedgekeurd door de anderen. Het betekent worden wie je bent. We zijn bedoeld om méér excentriek te worden, méér apart en bijzonder. We zijn helemaal niet bedoeld om precies te passen, we zijn hier om anders te zijn. We zijn hier om een individu te worden.”
Nu nog nieuwe wegen vinden om als volwassen individuen samen te werken. Hoera, corona.
Leve het Vliegend Spaghettimonster!
Doorgaans ben ik het grondig oneens met Lisette Thooft. Maar dit is wel een eerlijk en openhartig verhaal. Boos en niet-boos is een mooie doordenker. Onlangs las ik een spannend boek van Nico Koning over woede. Hij legt een verband tussen de huidige uitingen van woede en de geschonden beloftes van vrijheid, gelijkheid en broederschap. Alle reden om te blijven denken, niet te naïef zijn wat betreft 'systemische' beloftes en te leven vanuit vertrouwen.