Hoe houd je een langdurige relatie spannend. Annemarie Scheerboom liep daarover een tijdje te piekeren. Maar is dat eigenlijk wel de goede vraag? 'Hoe deden jullie dat, mam?', vraagt ze haar moeder.  Haar moeders antwoord was een hele verademing.

Door Annemarie van Diepen-Scheerboom

‘En, heb jij al wat leuks gevonden?’, vroeg mijn man me. ‘Nee, het is het allemaal net niet’, antwoordde ik. We wandelden door een leeswinkel op het station. ‘Volgens mij zijn we de stationstijdschriften ontgroeid’, zei mijn man grappend. Daar kon ik mee instemmen. Een van mijn favoriete thema’s om over te lezen is namelijk relaties, maar het enige dat je daar in die tijdschriften over leest is hoe je prille relaties spannend maakt. ‘Ik wil wel eens lezen hoe je oude relaties spannend maakt. Waar ook al kinderen bij zijn! Alsof het alleen maar spannend is in het begin!’, riep ik gefrustreerd. ‘De vraag is of het spannend zou moeten zijn’, antwoordde mijn man.

Deurtje

In deze kleine tijdschrifttirade lag een belangrijke kern die later doorleefd zou worden. Vlak ervoor waren we op visite geweest bij een stel dat we kennen, beiden gescheiden en opnieuw (voor de wet) getrouwd. Ik had bij dit bezoekje voor het eerst haar kant van het scheidingsverhaal gehoord. Een van de dingen die ze als reden noemde voor haar beslissing was dat je in een relatie toch kon verwachten dat je partner je ziet. Ze gaf een voorbeeld van een belangrijke wens van haar die ze een paar keer bij haar man had neergelegd. Toen hij daar telkens niet aan voldeed, ging er bij haar een deurtje dicht. Ze wilde geen energie meer steken in die relatie.

Haar verhaal was heel herkenbaar. Hoe lief mijn man ook is en hoe goed ik weet dat hij het goed bedoelt, soms ziet ook hij mijn behoeftes niet. Ik hoopte maar dat bij mij niet op een dag ook het vaatje leeg zou zijn en het deurtje dicht zou gaan. Een paar dagen na deze ontmoeting vertelde ik mijn man wat er door me heen ging. De angst om in dezelfde situatie als deze vrouw terecht te komen zat me best hoog. Gelukkig is mijn man ook erg wijs, dus stelde hij me gerust door erop te wijzen dat er in deze situatie ook nog een keuze verankerd ligt. De keuze om het deurtje dicht te doen. Hij zei: 'Je kunt nooit uitsluiten dat je in dezelfde omstandigheden terecht komt, maar je hebt altijd zelf je keuzes in de hand.' Hij vertrouwde erop dat ik de juiste keuze zou maken.

Gewoon goed

Later in de vakantie sprak ik mijn moeder over haar relatie met mijn vader. Hoe die geweest was toen ze kinderen hadden in dezelfde leeftijd als wij ze nu hebben. ‘Gewoon goed’, was haar simpele antwoord, ‘wat wil je verder weten?’ ‘Nou, hadden jullie wel genoeg tijd voor elkaar als echtgenoten? En wat deden jullie dan?’ Ze vertelde dat als de kinderen in bed lagen ze samen op de bank gingen zitten met een bekertje melk. En dan maar gezellig kletsen over hoe hun dag was. ‘Was dat genoeg?’, vroeg ik. ‘Ja, hoor!’ antwoordde ze, ‘wij hadden geen oppas nodig voor avondjes uit’. ‘Of weekendjes weg, high teas voor twee, bioscoopuitjes en een extra partner’, dacht ik.

Tja, die tijdschriften. Best wel overrated als je een goede man en een goede moeder hebt. Goed is gewoon goed. Wat een verademende boodschap dat het niet allemaal beter moet, of spannender. Nu snap ik natuurlijk wel dat deze boodschap in de vrouwenblaadjes niet zo lekker zal verkopen. Jammer voor de markt, aan een stabiele relatie valt niet veel te verdienen, helaas.