Hoe is het toch mogelijk dat de angst voor een virus de wereld in de ban houdt, vraagt Lisette Thooft zich af. En dat terwijl covid-19 niet eens in de top tien staat van dodelijke ziekten. Angst is niet alleen een slechte raadgever, het is ook slecht voor de gezondheid. Lisette weet betere adviezen dan afstand houden en elkaar angstig ontwijken.
Door Lisette Thooft
Het eerlijke verhaal, schreef René Grotenhuis, is dat er een tweede coronagolf is en dat we vervelende maatregelen moeten nemen, willen we het tij keren. Dat willen veel mensen niet horen, suggereert hij, omdat het zo slecht uitkomt.
Of omdat we het niet geloven? Hoe eerlijk is het verhaal dat uit de gangbare media komt?
Leugen
Mijn ouders logen vroeger toen ik klein was, en ik wist het. Ik wist dat de koekjes niet op waren als dat werd beweerd, want dat had ik zelf gezien. Ik wist al heel jong dat Sinterklaas niet bestond, omdat ik altijd net deed of ik sliep in de auto en hoorde wat er werd besproken. Ik keek en luisterde en wist dat er om de haverklap tegen ons werd gelogen. In kleine zaken en in grote – “wij zijn nette mensen” – “wij zijn betrouwbare ouders” – enzovoort. Het heeft ervoor gezorgd dat ik autoriteiten niet klakkeloos vertrouw.
Als een minister bijvoorbeeld het officiële verhaal onderschrijft dat er een killervirus rondwaart en dat ook mensen die niet snotteren het kunnen doorgeven aan kwetsbare ouderen, en hij knuffelt toch zijn oude schoonmoeder, dan weet ik dat hij liegt. Als er maanden lang wordt geroepen dat mondkapjes niet werken en zelfs gezondheidsschade kunnen veroorzaken en dan ineens verandert het verhaal en worden ze dringend aanbevolen, dan weet ik dat er een leugen wordt verspreid. Als vaccinproducenten alle aansprakelijkheid voor schadelijke bijwerkingen afdekken, weet ik dat er iets wordt verzwegen. Als de tests een foutmarge hebben van dertig procent en de meeste positief geteste mensen niet of nauwelijks ziek worden, dan zijn dat geen besmettingen, en is de hele tweede golf een leugen.
Angst
Vanaf het begin van de crisis heb ik me verwonderd afgevraagd hoe het toch in godsnaam mogelijk is dat de angst voor een virus de wereld in de ban hield. Met virussen, waarvan er miljarden verschillende soorten bestaan, hebben we altijd al geleefd. Sterker: hoe meer verschillende soorten virussen, en bacteriën, en allerlei andere micro-organismen we zelf in ons eigen lichaam hebben, vooral in onze darm maar ook in andere slijmvliezen, hoe gezonder we zijn. En hoe beter bestand tegen ziekteverwekkers.
Als het werkelijk om onze gezondheid ging, zou de WHO en elke regering op Aarde heel andere maatregelen hebben genomen. We zouden het advies gekregen hebben om beter te eten, meer te bewegen, ons immuunsysteem te versterken, elkaar vast te houden en te ondersteunen en te helpen stress te verwerken. Er zouden draconische maatregelen genomen worden, maar heel andere dan die van nu.
Dan zou er geen angst de wereld in zijn gepompt, maar vertrouwen. Want angst is aantoonbaar, bewezen, slecht voor de gezondheid en vertrouwen is aantoonbaar, bewezen, goed voor ons. Niet het vertrouwen in degenen die meer macht hebben dan wijzelf, maar het vertrouwen in onszelf, in het zelfgenezend vermogen van ons lichaam, in de zin van ziek zijn en de goedheid van het leven, en van de dood.
Geen eerlijk verhaal
En ja, er is een akelige griep en ja, er gaan mensen aan dood. Maar niet zo heel veel meer dan anders. Covid-19 staat niet eens in de top tien van dodelijke ziekten, volgens alle officiële statistieken. Het is geen eerlijk verhaal dat ons wordt opgedist. De WHO is geen nette club en we hebben geen betrouwbare overheid.
De koekjes zijn niet op. En Sinterklaas bestaat niet.
-----------------------------------
Lees ook:
Liesbeth Gijsbers, Splijten of verbinden - Coronadebat
Lisette Thooft, De werkelijke strijd – Reactie van Lisette Thooft op kritiek van Erik Borgman
Erik Borgman, Geloof in waarheid – Reactie op coronacolumn van Lisette Thooft