In een wereld en tijd waarin de mensheid zo overheersend aanwezig is, dat zij aan haar succes ten onder dreigt te gaan, probeert Paulien van Bohemen een stapje terug te doen en te luisteren naar het geheim der dingen zelf. Wat hebben zij óns te vertellen? Deze keer: het gebed. "Het liefst ben ik een huis-tuin-en-keukengebed."

Door Paulien van Bohemen

Ik vind het fijn als mensen verdrietig zijn. Als ze bij de pakken neerzitten. Begrijp me niet verkeerd, ik ben geen sadist, maar ik voel me prettig bij een mens in droefenis. Dan kan ik iets betekenen. Heel graag ben ik een schuilplaatsje voor wie bedroefd is. Stort je hart uit, kom maar op met je sores. Leg het maar neer in mij, het gebed. Hoeft niet met dure woorden of perfect lopende zinnen. Onaf, stamelend is prima. Want recht uit het hart, ongekunsteld; daar leef ik van op en sta ik in mijn kracht. Het liefst ben ik een huis-tuin-en-keukengebed. Niet van tevoren bedacht of uitgeschreven, maar voor de vuist weg.

Onder ons gezegd: in de kerk verveel ik me nogal. Daar doen ze meestal te plechtig en te gemaakt met mij. Word ik braaf voorgelezen, maar mis ik hart en ziel. Voel ik mij altijd als een te heet gewassen kledingstuk: gekrompen, verbleekt. Oh, en wat érg vind ik het, als ze mij beginnen met woorden als: Wij bidden, dat wij mensen mogen worden die… Als ze zó bidden, word ik heel verdrietig. Zulke zinnetjes steken. Ik ben niet uitgevonden om als leermoment te gebruiken. Ik ben er niet om mensen op de vingers te tikken. Misvorm mij niet tot verkapt preekje.

Bid ook gerust uit boosheid. Want, om met Paus Franciscus te spreken: “Boos worden op God is ook een manier van bidden.” Een boos biddend mens bidt nooit saai. Beter dan van hogerhand (daarmee bedoel ik niet: God) goedgekeurde woorden op een rij, die dan een gebed worden genoemd. Gaap.

Met liefde geef ik de droefenis en boosheid (en blijheid, want bidden uit dankbaarheid vind ik ook machtig mooi!) van de mensen door aan God. Ach, en jij biddend mens bent niet gek. Je weet heus wel, dat je God niks kunt afdwingen, dat Hij niet aan je eisen voldoet. God kan geen ijzer met handen breken. Hij zal er zijn, dat dan weer wel.