Wie opgaat in zijn eigen bubbel kan makkelijk vergeten dat in die bubbels aan de overkant ook echte mensen wonen. Een pleidooi voor respectvolle discussie en werkelijke ontmoeting met andersdenkenden.
Door Annemarie van Diepen-Scheerboom
Als bubbels elkaar raken, hoeft dat niet altijd een flinke klapper te geven (zie een van mijn vorige columns). Zo heb ik me laatst weer op Facebook in een discussie gemengd. Dit keer koos ik voor een serieuze aanpak, waarmee ik onwaarschijnlijk iemand op de teentjes zou trappen. En warempel, er gebeurde inderdaad wat anders dan de vorige keer.
Waarom ik me nog een keer aan een discussie op Facebook waag? Nou, ik vind het belangrijk dat mensen met elkaar blijven praten. Als iedereen bij alles zegt ‘ach, dat is ook maar een mening’, en vrolijk verdergaat met zijn of haar eigen leven, dan leef je niet met elkaar, maar naast elkaar. Je gedoogt elkaars aanwezigheid, terwijl je eigenlijk de andersdenkende maar een rare vogel (of een wappie) vindt. Als mensen elkaar niet meer begrijpen, kunnen ze ook de keuze die iemand anders vanuit zijn overtuiging maakt niet meer goed begrijpen en kan zo'n keuze makkelijk in het verkeerde keelgat schieten.
Onbegrijpelijke groep
Neem gevaccineerden en ongevaccineerden. De eersten hebben vaak - nog steeds - het idee dat ongevaccineerden de oorzaak zijn van hun vrijheidsbeperkingen. Beide groepen lijken niet succesvol met elkaar te praten, waardoor de groep ongevaccineerden al gauw in een onbegrijpelijke groep koppige mensen verandert in de ogen van gevaccineerden. Omgekeerd worden de gevaccineerden als een stel makke schapen weggezet, dat ongeïnformeerd achter het kabinet aanloopt.
Mensen - als ze zo nog door elkaar worden herkend - kun je makkelijk op afstand wappies of dombo’s noemen. In veel bubbels van gevaccineerden of ongevaccineerden komen namelijk helemaal geen personen van de andere groep voor, dus hoeft je je ook niet te verantwoorden voor je woordkeuze. Lekker makkelijk! Het gevolg: een beerput aan hoogopgelopen emoties wordt over het internet uitgestort. Net als het bijna anonieme uitwisselen van commentaar op (a)sociale media. Omdat je de ander niet daadwerkelijk in de ogen kijkt, ontbreekt het besef dat het een geliefd medemens is dat daar aan de andere kant van het scherm de berichten ontvangt.
Geen anderhalve meter
Maar wat gebeurde er nou met mijn recente Facebookdiscussie? De bubbels raakten elkaar en begonnen wat te schuren. Zowel ik als de andere reageerder werden namelijk door het onderwerp geraakt. Maar bij wat die ander erover schreef, dacht ik: dat klopt helemaal niet. Ik reageerde op zijn stelling, waarna hij vast hetzelfde over mijn reactie zal hebben gedacht. En zo hebben we respectvol wat over en weer gereageerd, waarbij we het (nog?) niet eens zijn geworden, maar ik ben wel beter gaan begrijpen hoe die andere persoon denkt. Ook hebben we kunnen identificeren waar we het allebei wél over eens zijn. Ook wel eens fijn. Zo zijn onze bubbels zo waar voor een deel in elkaar overgevloeid: het ontstaan van gemeenschap.
Ik wens ons allemaal veel botsende bubbels toe. Dan zal er zeker weleens wat knallen, maar hopelijk zal het vaker ons verenigen, omdat we open blijven staan voor een dialoog, hoe moeilijk thema’s soms ook zijn. Zo komen we allemaal weer wat dichter bij elkaar. Van onze bubbels wordt gelukkig geen anderhalve meter afstand gevraagd.
Mooi, dat je je ervaring schreef mbt rakende bubbels.
Mijn wens is niet-betaalde iedereen mee te papegaaien.... ook niet in de kerk.
Voordat ik in dicusie ga heb ik een paar uitspraken / optiek die ik voor ogen hou.
“ Het goede wat de ene mens de ander wenst op te leggen, kan het kwaad zijn voor de ander”. “ Begrip is het cement der Liefde”
Dan ben je je ook bewust, dat een ieder in eigen bubbel leeft.En in zijn eigen bubbel heb je altijd gelijk. Door het begrip opent zich een andere horizon.
Daarin vindt ik je⚓️🌈❤️🤛