Steun ons

Na haar zwangerschapsverlof neemt Annemarie van Diepen-Scheerboom haar vierwekelijkse column weer op. Vanaf vandaag maakt ze de Bezielinglezer weer deelgenoot van haar jong-volwassen leven met man en kinderen. Met een vleugje nostalgie soms naar toen het leven nog simpel was. Maar ook: "als ik mijn Maria-bril opzet, zie ik dat er ruimte is om te spelen."

Door Annemarie van Diepen-Scheerboom

"Hoe oud word ik morgen?" vroeg ik aan mijn moeder, terwijl ik door de woonkamer liep. "Twee!" antwoordde zij. "Maar ik wil helemaal niet oud worden!" Dat was mijn allereerste herinnering. Eeuwig eenjarig bleek helaas te leuk om waar te zijn.

Gelukkig ging na die tweede verjaardag nog steeds door wat mij zo lief was. Dat was spelen, spelen en nog eens spelen, want het wereldje van ons kinderen reikte nog niet verder dan ons buurtspeeltuintje. Op zomeravonden speelden we daar tot het donker werd. In de pubertijd werd dat vervangen door hangen. ’s Avonds begonnen we te laat met huiswerk en in het weekend kwamen we te laat thuis. En in de studiejaren daarna bleven we tot laat in bed liggen, zodat we te laat begonnen met toetsen leren, te laat kwamen voor colleges onder welke we kaartspelletjes of Bomberman speelden, met gevolg dat we soms tot ’s morgens vroeg presentaties zaten voor te bereiden. We leefden in een dimensie waarin tijd geen rol speelde.

Toen ging ik voor het eerst mee met de Wereldjongerendagen (Madrid, 2011). Dat was zo tof dat ik snel in het katholieke jongerenwereldje rolde. Hier lagen de vrijwilligersfuncties voor het oprapen, waarvan ik er een paar serieus oppakte. Ook pikte ik in dit wereldje de man op met wie het snel serieus werd. We trouwden, ik werd zwanger en vervolgens had ik het gevoel dat ik superverantwoordelijk moest zijn met het moederschap om de hoek. Volgens mij ben ik toen volwassen geworden, wat trouwens helemaal niet leuk was. Net als in de muziekvideo van Ed Sheeran met ‘Castle on the Hill’ kwamen de nostalgische gevoelens omhoog borrelen, met heimwee naar die goeie ouwe tijd, toen het leven nog simpel was. Dat duurde gelukkig niet heel lang, want bij het daadwerkelijk hebben van mijn eerste kindje ervoer ik dat je als moeder ook nog gewoon jezelf kunt zijn. En nu gaan we lang en gelukkig leven, dacht ik.

Maar: toen werd ik nog een keer zwanger. Die ‘maar’ is niet omdat ik het per se bij één kind wilde laten, maar omdat ik er eigenlijk helemaal geen zin in had. Hoewel ik er aan de ene kant heel blij mee was, was het aan de andere kant ook al goed zo. Dit vertaalde zich in me voorbereiden op een Daniël (de oudste) die zou leren om te delen, wat een hele goede vaardigheid is. Daarnaast bereidde ik me echter voor op een Daniël die dat helemaal niet leuk zou vinden en bovendien door zijn ouders verwaarloosd zou worden.

Inmiddels twee maanden geleden floeperde mijn tweede eruit. Als ik met de Martha-bril* kijk, zie ik een continue stroom aan poepbillen, (af)was en zo’n beetje alle onderdelen van het huis die erom schreeuwen schoongemaakt te worden. Maar als ik mijn Maria-bril opzet, zie ik allereerst dat Daniël er helemaal niet zo bekaaid vanaf komt. Daarnaast zie ik: er is weer ruimte om te spelen.

Jezus zei dat mensen moesten zijn als kinderen, want aan hen behoort het Rijk van God. Is het Eeuwige Leven er stiekem soms al als je je openstelt voor het jonge leven?

* Martha en Maria, Lucas 10,38-42

Annemarie van Diepen-Scheerboom

Lees meer

Annemarie van Diepen-Scheerboom is katholiek. Daarnaast is ze ook nog echtgenote, heeft ze vier kleine kinderen en is ze actief in haar kerk. Ze werkt als coach (zie coachemarie.nl) en schrijft columns voor de Bezieling. Ook richt ze zich als kerkcoach op veranderwensen op het kerkelijk vlak.
Annemarie studeerde biologie (Master of Science) en was een tijdlang werkzaam als biologiedocente in het middelbaar onderwijs. Gaande weg merkte ze dat persoonlijke ontwikkeling haar toch meer trok dan ontwikkelingen in de biologie op de middelbare school, wat leidde tot haar carrièreswitch.

Reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Verder lezen

Meer van 

Over de Bezieling

De Bezieling is een gratis online kwaliteitsmagazine voor mensen die op zoek zijn naar inspiratie, bemoediging en ankerpunten in het leven en daarbij nieuwsgierig zijn naar wat de christelijke traditie te bieden heeft.

Vrienden van de bezieling

De vriendenkring is in het leven geroepen om de basis van de Bezieling te verstevigen. De vrienden dragen in belangrijke mate bij aan de ontwikkeling en financiële stabiliteit van het platform.

Het lidmaatschap bedraagt 60 euro per jaar (méér mag) en kan op ieder moment ingaan. Als Vriend maak je de Bezieling mee mogelijk en daarmee de ontmoeting van hedendaags leven en christelijke spiritualiteit.

Aanmelding nieuwsbrief

Ja, ik wil op de hoogte blijven van nieuwe artikelen op de Bezieling!

Boekenladder

Paus Franciscus Encycliek van paus Franciscus over broederschap en sociale vriendschap. Adveniat, € 15,-.
Elisabeth Bax Domon, 248 blz., € 24,90
Pete Greig KokBoekencentrum, 284 blz., € 19.99.
Herman De Dijn Halewijn, 248 blz., € 22,50.
Tomáš Halík, KokBoekencentrum, 320 blz., € 27,99.
cross