In haar laatste column aan het einde van de huidige Bezieling heeft Lisette Thooft een troostend woord voor ons allen: aan het eind komt alles goed en laten we in tussentijd vertrouwen op de genade Gods.
Door Lisette Thooft
Een vriendin appte me de cover door van een zogenaamd nieuw Suske en Wiske-album, De Gladde Geert, waarop een stripfiguur met het hoofd van Wilders er vandoor gaat met een zak ‘2023’, terwijl figuren met de hoofden van Omtzigt en Yesilgöz verschrikt toekijken.
“Ben benieuwd hoe het afloopt,” schreef ze erbij.
“Goed natuurlijk!” antwoordde ik. “Het loopt altijd goed af. Als het nog niet goed is, is het nog niet afgelopen.”
Die gevleugelde woorden worden toegeschreven aan John Lennon, maar zijn volgens Google afkomstig van de Braziliaanse schrijver Fernando Sabino: “No fim, tudo dá certo. Se não deu, ainda não chegou ao fim.” Alles komt goed aan het eind en als het nog niet goed gekomen is, is het nog niet aan het eind.
Dan is het nog niet perfect, afgehandeld, nog niet volgemaakt.
Aan het eind van sprookjes leven de helden en heldinnen meestal nog lang en gelukkig. Dat, heb ik me laten vertellen, is een typisch christelijk element; sprookjes uit andere delen van de wereld hoeven helemaal niet goed te eindigen.
Het happy end symboliseert de terugkeer van onze ziel naar ons geestelijke thuis, de hemel, waar we beladen met geestelijk goud aankomen, als we ons best hebben gedaan. De bruiloft van de prins en de prinses symboliseert de vereniging van hemel en aarde, van geest en ziel, van het mannelijke en het vrouwelijke in onszelf, bewustzijn en gevoel.
Ooit is de schepping uit elkaar gelegd, toen God het licht van de duisternis scheidde en het hemelgewelf schiep en het water scheidde van het land. Maar eens zal alles weer één zijn.
Aan het eind gaan we terug naar het begin.
In mijn eerste column voor de Bezieling, van december 2013, haalde ik mijn favoriete psalm aan, psalm 23. In de groene weiden en bij het rustige water geeft de Heer, mijn Herder, mij nieuwe kracht, volgens de Nieuwe Bijbelvertaling. Andere mogelijke vertaling, staat in een voetnoot: Hij brengt mij behouden terug. De Naardense Bijbel vertaalt letterlijk: Mijn ziel keert door hem in mij terug.
Dat vind ik nu, tien jaar ouder als ik ben, nog ontroerender dan ik het toen vond. Mijn ziel keert in mij terug!
Waar was die ziel dan?
“Ik denk dat onze zielen vaak een beetje voor ons uit wapperen,” schreef ik in 2013, “voortgedreven door emoties. Door angst, bijvoorbeeld, angst voor het oordeel van anderen. Of door de drang naar perfectie, de valse hoop van de eerzucht, prestige en winst. Daar lijd ik ook aan – in momenten dat ik twijfel of ik wel genoeg verdien, of ik wel hard genoeg werk, of ik mezelf wel goed manifesteer in de wereld.”
Ik wens ons allen veel bezieling: de behouden terugkeer van onze ziel, een heerlijk einde waarin alles goed komt en tot die tijd, vertrouwen op de genade Gods.
Trakteer de redactie op een kopje koffie
