In de dagen dat de overstromingen - een jaar gelden -  in Limburg, België en Duitsland worden herdacht, heeft Marinus van den Berg een terugkerende droom. Een boodschap van de ziel? Een toekomst die om aandacht vraagt?

Door Marinus van den Berg

Het was een vreemde droom. Hij herhaalde zich in de volgende nacht: steeds meer katholieke bedevaartgangers gingen niet meer naar Lourdes en niet meer naar Fatima, niet meer naar Rome. Ze gingen wel, sommigen zelfs al vele jaren achter elkaar, als was het hun vakantiereis. Het pelgrimeren zat bij die gedroomde pelgrims als een onrust in hun bloed. Maar het opvallende was: ze gingen steeds minder ver weg.

Ik droomde dat ze zich steeds vaker richten op het zuiden van Limburg, het Belgische Banneux en het Duitse Kevelaer. Niet alleen Maastricht maar ook Wittem werd steeds vaker bezocht. In Maastricht stond Maria centraal; in Wittem Gerardus, die eenvoudige kleermaker uit de buurt van Napels in wie het volk een heilige zag. Maria en Gerardus zijn bondgenoten: er zijn voor mensen voor wie het leven niet altijd werkt. Mensen die niet alle zeven vinkjes van Joris Luyendijk scoren.

Er waren ook steeds meer pelgrims die naar Heerlen gingen om het museum aan de Gasthuisstraat van Kleine Zusters van de Heilige Joseph, (gesticht door de Heerlense priester Petrus Joseph Savelberg) te bezoeken. Zusters die er waren voor hen die niemand hadden. Nu 150 jaar later zijn er eerder meer dan minder mensen die niemand hebben, verarmden, maar ook vereenzaamden.

In de dagen van deze droomnachten werd herdacht dat Limburg een jaar gelden werd getroffen door een vernielende waterhoos. In Maastricht kon men kaarsen opsteken. Net als in Wittem, waar men ook een boekhandel kan bezoeken met boeken die te denken geven. En er werden wandelingen georganiseerd door de stichting Pelgrimswegen, kleine pelgrimstochten, om samen te praten, stil te zijn en te denken over de vraag wat en wie het leven de moeite waard maakt. Je kunt er onbekenden leren kennen.

Herman Frans Andriessen, pastoraal psycholoog, heeft me geleerd dat dromen die je onthoudt brieven van de ziel zijn. Ze vragen om aandacht.