Een kind van negenentachtig

Paulien van Bohemen is geestelijk verzorger in een verpleeghuis. Ze tekent scènes op uit het dagelijks leven aldaar. "Ik had best Jezus willen zijn. Volgens mij was Maria een hele lieve moeder."

Door Paulien van Bohemen

“Dag mevrouw mondkapje.” Ze zit aan haar formica keukentafeltje met voor zich de bijbel. Ze zet haar leesbril af en houdt haar hoofd schuin. “Ah, nu zie ik het, u bent de geestelijk verzorger. Kom binnen, kom binnen”, wenkt ze. “U komt precies op het goede moment. Ik zit net in de bijbel te lezen. Nou ja, te zoeken eigenlijk. Het kerstverhaal, waar staat dat ergens? In deel twee, toch? In het eerste deel was Jezus nog niet geboren, dacht ik.”

Ze zet haar leesbril weer op, en laat haar blik over de bladzijde voor zich glijden. “Met Kerstmis geloof ik altijd een beetje meer dan de rest van het jaar. Ik vind het verhaal over het kindje Jezus in de kribbe zo aandoenlijk.”

Ze schudt haar hoofd. “Nee, hier staat het ook al niet. Heb ik eigenlijk wel de goede bijbel?” Ze schuift het boek glimlachend van zich af. “Ja, Jozef en Maria hebben het heel goed gedaan, vind ik. Die hebben één kind gekregen. Jezus kreeg alle aandacht van zijn ouders. Dat kan ik niet zeggen. Ik kom uit een gezin van veertien kinderen. Veertien! Ik was de jongste, maar denk maar niet dat ik verwend ben. Altijd meehelpen, nooit een aai over mijn bol. ‘Lies, veeg jij de stoep even?’ was geen vraag, maar een bevel. Als het mijn moeder te veel werd - en daar was niet veel voor nodig - verzuchtte ze altijd, dat ze liever minder kinderen had gehad. Dat zei ze gerust in ons bijzijn.”

“Ik weet niet precies hoevéél kinderen ze dan minder had willen hebben, maar omdat ik de jongste was, moet ik in ieder geval te veel zijn geweest.” Ze lacht een vreugdeloze lach.

“Ik had best Jezus willen zijn. Volgens mij was Maria een hele lieve moeder. Je hebt ook gewoon meer energie om liefde te geven als je maar één kind hebt. En ze heeft Jezus ook nog eens de ruimte gegeven om zijn eigen gang te gaan. Dat is geweldig. Dat was er voor mij en mijn broers en zussen echt niet bij.”

Ze pakt de bijbel weer op. “Kunt u het kerstverhaal voor me opzoeken? En als u het gevonden hebt, wilt u me dan voorlezen? Ik ben nooit voorgelezen vroeger.” Geamuseerd zet ze haar leesbril af. “Speel maar even moeder van dit kind van negenentachtig.”