Na een roerige jeugd en vele omzwervingen, onder andere in de Kommunistische Eenheidsbeweging Nederland (KEN), komt Wouter ter Braake gaande weg uit bij spirituele bronnen, met name het boeddhisme. Hij schrijft daarover in zijn boek ‘Waar een wil is is een omweg'. Volgende maand verschijnt een nieuw boek, een bundel poëzie en filosofische beschouwingen. ‘Dichter bij de ziel’.

Door Wouter ter Braake 

Jaren geleden meldde zich mijn innerlijke leermeester. In de vorm van een gedicht. Het was er, ineens. Ik was niet van plan een gedicht te maken, ik was er niet voor gaan zitten. Het was er, compleet. Ik hoefde het alleen maar op te schrijven. Het gedicht leerde mij om ‘de hoop op een beter verleden’ los te laten. Om op weg te gaan naar innerlijke bevrijding. Pijn en wrok los te laten en mijn hart te openen voor liefde en compassie. Het gedicht vertelde:

Te kort leerde zijn jeugd hem

als een kind te leven.

De jonge jaren rafels,

als spinrag in zijn brein.

Het kind in hem leek

eeuwen gestorven reeds te zijn.

Maar stormen

bliezen spinrag, het rafelig gordijn.

Het kind bleek niet gestorven,

verborgen slechts te zijn.

Met felle barensweeën,

met pijn en ademnood

wordt het kind in hem geboren,

’t is immers al zo groot.

Dit gedicht wees mij de weg naar acceptatie en vergeving. Vanaf dat moment vervolgde ik mijn levensreis op basis van verbinding. Verbinding met mijn hart en waarachtige verbinding met anderen. Het leidde tot ontmoetingen, levenslessen, kennismaking met boeddhistische zienswijzen en reizen naar Tibet en Nepal. Mijn levensreis legde ik neer in een autobiografische beschrijving van ontmoetingen en levenslessen in het boek ‘Waar een wil is, is een omweg. Een ziel op zoek naar zin’ (zie recensie door Vincent Duindam).

Dichter bij de ziel

Spirituele zienswijzen reiken richtingen aan, maar geven geen pasklare antwoorden op alle levensvragen. Mijn gedichten bleven komen. Zij bleven komen uit het diepst van mijn ziel en raakten aan levensvragen, vaak aan verborgen mysteries.

Levensvragen, zo ontdekte ik, zijn trage vragen. Zij hebben tijd nodig. Het zijn vragen waarop niet één, twee, drie hapklare antwoorden te vinden zijn. Trage vragen onthullen stapsgewijs. Zij bewegen je naar visies en perspectieven. Ze gidsen je door het leven en helpen je jouw levensverhaal te ‘schrijven’. Een verhaal met een voortdurend veranderend narratief: verdiept, verzacht, voller door de kleurenrijkdom van de wijsheid en de inzichten die gaandeweg naar boven komen.

In de bundel ‘Dichter bij de ziel’ deel ik beschouwingen en gedichten die, soms op de meest onverwachte momenten, werden aangereikt. En hoe dat gaat? Eerst is er een gedicht. Vorm-vrij, of als haiku of tanka en in weer andere gevallen als sonnet. Vervolgens activeert het gedicht de behoefte aan duiding door de mijmeraar, de filosoof, de denker, of beschouwer in mij: 'Wat is de zin in die poëtische woorden?' Zo ontstond dit boek. Een uitwerking van de innige samenwerking tussen de poëet en de filosoof.

Vincent Duindam schrijft in het voorwoord in het boek: "Wouters bundel is enerzijds een koffer met prachtige ansichtkaarten, anderzijds een reisgids. Zijn poëzie is schilderachtig en sfeervol. De reflecties geven expliciet richting. De natuur is belangrijk in dit boek. We maken onderdeel uit van de natuur, we zijn zelf natuur. De gedichten bewegen zich op het ritme van de seizoenen en de getijden van onze levensloop. Ze worden door de stilte gedragen."

Wouter ter Braake, Dichter bij de ziel’, Van Warven, 120 blz., 14,95.

Het boek is geïllustreerd door journalist en beeldmaker Nynke Vermaat. Onder de naam Lino Nyno maakt ze illustraties, veelal linoleumsneden. Het boek is te bestellen via uitgeverijvanwarven.nl en verkrijgbaar bij de boekhandel.