Het wordt ons tegenwoordig niet makkelijk gemaakt om ons levensdoel te vinden. We worden voortdurend verleid en afgeleid tot meer, sneller, mooier. Maar worden we van al dat consumeren en najagen ook gelukkiger? Check van alles wat je hebt of doet hun doelmatigheid, suggereert Annemarie Scheerboom. Is het voedend, ondersteunend, helpend in liefde voor jezelf en anderen? Het kost wat denkwerk, maar dan heb je ook wat: "Hopelijk heb je dan de weg naar God gevonden."

Door Annemarie van Diepen-Scheerboom

Weet u wat er laatst op de bodem van onze zwarte kliko lag? Mijn lievelingstuinschepje! Na enige navragen kwam ik erachter dat het schepje met alle goede bedoelingen bij het afval was gegooid. De reden: “Dat ding ziet er toch niet meer uit, joh!” Alsof dat al niet erg genoeg was om aan te horen, kwam daar ook nog achteraan: “Ik koop wel een nieuwe voor je.”

Waarom nou toch als het ding het nog prima doet? Ik heb er nota bene laatst nog een paar plantjes mee verpot! Alles maar mooier, nieuwer en sneller willen hebben maakt ons leven absoluut niet beter. Maar hoe kunnen we dan bepalen wat we wél in ons leven willen, en wat niet?

Doelen helder voor ogen

In dit Jozefjaar zien we bij Jozef een goed voorbeeld. Met kerst werd zijn manier van het gebruik van hulpmiddelen al rijkelijk aangehaald. Geen plek in een herberg? Dan maar een stal inrichten. Stal verwarmen? Trek er een os en een ezel in. Kindje stallen? Een voederbak ligt ook prima. Het laat ons zien dat als we onze doelen helder voor ogen hebben, het een stuk makkelijker is om er naartoe te werken.

Maar hoe lastig wordt het ons tegenwoordig niet gemaakt om goed tot onze doelen te komen. Tenminste, als je het door een katholieke bril bekijkt. Ons levensdoel is tenslotte om heilig te worden. Als een of andere reclametekst je dan aanspoort om vooral niet te delen want dan heb je meer chocola, dan lijkt dat wel een aantrekkelijke optie. Alleen wel eentje die je niet naar God leidt.

Nog een voorbeeld uit de reclamewereld: "Omdat jij het waard bent." Als je het product koopt, koop je daarmee dan je eigenwaarde? En erger nog: als je het niet koopt, ben je het dan dus niet waard? Dat is absoluut niet wat God ons vertelt. Hij zegt ons dat we het zelfs waard zijn om Zijn zoon te ontvangen. En dat doet Hij zonder dat wij daar ook maar iets voor hebben moeten kopen.

Wat een onzin wordt ons tegenwoordig toch verkocht. Al die onzin zorgt er allereerst voor dat wij moeilijker bij ons doel komen. We komen zelfs verder af te staan van God. Het zorgt er daarnaast voor dat veel mensen, die de reclames slikken als zoete koek, hele hopen spullen kopen. Uiteindelijk worden ze daar niet gelukkig van en met al dat consumeren helpen ze ook nog eens de natuur onnodig naar de mallemolen. Allemaal niet best.

Weg naar God

Goed, we kunnen niet helemaal zonder spullen. Maar welke wil je wel en welke laat je staan? Als je in de supermarkt langs het broodschap loopt, zal dat brood je dan voeden? Zo ja, dan koop je het en ben je dankbaar dat God je zo liefheeft. Zie je daar een lekkere chocoladereep en kan je die delen met je hongerige kinderen? Dan koop je die ook natuurlijk! En ben je dankbaar dat God je ook ondersteunt in het liefhebben van je naasten. Zie je daar een kant-en-klaar-maaltijd, die je wilt omdat je te lui bent om te koken? Dan laat je hem staan, want luiheid is als een klap in Gods gezicht.

Een beetje veel denkwerk misschien in het begin. Vooral als je enthousiast je hele huisraad, je relaties en alle dingen die je doet - kortom, alles wat je hebt - op hun doelmatigheid wilt checken. Maar als je dat doet, dan heb je ook wat. Hopelijk heb je dan de weg naar God gevonden. En ook al heeft mijn lievelingsschepje misschien zijn beste tijd gehad, hij is nog lang niet te lelijk en ingedeukt genoeg om mij te helpen een weg naar God te scheppen.