Het is najaar.
De bomen laten hun bladeren los.
Het landschap verstilt.
de weiden eenzaam liggend
onder de donkere wolken
af en toe doorschenen
door de stralen van de herfstzon.
Mijn verlangen naar de lente,
het nieuwe leven
en het volgend jaar
is heftiger
dan andere jaren.
Nu ik me verschuil voor de corona.
Geen menselijke nabijheid,
zo min mogelijk contacten.
Ik trek me terug in de boeken.
Wachten, verwachten wachten....
Paul Stolwijk
