Zo aan het begin van het nieuwe jaar is het een mooi moment om vooruit en terug te kijken, een moment ook om verhalen te delen. Wat staat er te gebeuren en wat is er niet allemaal gebeurd afgelopen jaar. Hartstikke leuk om te doen, zegt Annemarie van Diepen.

Door Annemarie van Diepen-Scheerboom

Voor mij persoonlijk is er zelfs reden om tot zes en een half jaar terug te kijken, toen werd ik namelijk voor het eerst moeder. En die mijmering komt niet uit de lucht vallen: we zijn namelijk in verwachting van ons vierde kindje! Een periode van grote veranderingen diende zich afgelopen tijd al aan: hormonale schommelingen, bezoekjes aan de verloskundige, een geheimpje meedragen in het eerste trimester. Genoeg reden om weer even te herijken.

We hadden natuurlijk van tevoren ook al bedacht hoe het zou zijn met een vierde erbij. En we kwamen tot de slotsom dat de volgende vast geen grote problemen zou geven. Reden genoeg om weer open te staan voor een prachtig geschenk van God. En inderdaad is ons dat gegeven! Dat betekent dat we opnieuw een magische grens overschrijden. Eén kindje, dat kan nog toeval zijn. Met twee kinderen wordt het al menens als gezin en voor veel stellen is hun gezin dan compleet. Met drie kinderen lijk je al een statement te maken: dan heb je al een ‘groter dan gemiddeld’ gezin. Zo gek is die gedachte niet. Het gemiddeld aantal kinderen in een Nederlands gezin ligt immers onder de twee. Met vier kinderen heb je dus volgens de moderne standaarden een ‘groot’ gezin.

Bij de derde vroegen mensen mij al of dat niet druk zou zijn. Ben benieuwd hoe dat gaat als we vier kinderen hebben. Mijn gedachte daarbij: tja, wat is druk? Ik moet denken aan het voorval van een paar dagen geleden. De gastouder belde dat Arya, ons meisje van bijna twee, kotsmisselijk was; of we haar op wilden ophalen. Dat was op de dag vóór Noa’s vierde verjaardag, haar laatste dag bij de gastouder en dus hadden ze alvast haar verjaardag gevierd. Het was dus al geen saaie dag. Onderweg naar huis haalden we nog wat boodschappen, waarbij Arya haar papa trakteerde op een portie maaginhoud. Thuisgekomen pakten we gelijk de materialen tevoorschijn: een handdoek voor het bed, een kom om de grootste lading op te vangen, keukenrol om restjes van de dreumes af te vegen en cola waar de prik uitgeschud was (dat schijnt de maaginhoud te neutraliseren).

Door onze inmiddels jarenlange ervaring weten we wat we nodig hebben om dergelijke 'ongelukjes' met zo min mogelijk kleerscheuren door te komen. Het was een nacht met veel onderbrekingen, maar in vergelijking met de eerste keer dat we een overgevend ziek kindje hadden, was dit een eitje. Zo gaat dat met meer kinderen: je hebt meer ervaring waardoor de ‘opstartmoeite’ per kind kleiner wordt.

En zo kan ik nog wel even doortypen in mijn vooruit- en terugblikstemming. Nieuwjaar is daartoe een mooie gelegenheid. Laten we elkaar uitgebreide verhalen vertellen, waarbij we al onze zegeningen tellen, zodat we haast automatisch met een heel gelukkig Nieuwjaar beginnen. Ik wens het je van harte toe!