Soms leer je iemand bij het afscheid alsnog beter kennen. Dat zo te beleven vraagt een 'beginnersgeest'. “Beginners zijn niet bang van nieuwe paden en frisse ideeen”, citeert Marinus van den Berg en hij besluit: "Ik bid dat over veel mensen een beginnersgeest vaardig wordt."

Door Marinus van den Berg

Busperron D2 Utrecht CS ligt wat verscholen in het donker. Gelukkig had ik voldoende overstaptijd. Het is een mooie zaterdagochtend. Ik geniet van de busrit met lijn 55 naar Maartensdijk. Ik geniet van het lentegroen en alle bloei bij Groenekan. Halte Nachtegaallaan is de uitstaphalte. Er stapt een jong ogend iemand uit bij dezelfde halte. Zij kent hier de weg. “Gaat u ook naar een uitvaart…?” De uitvaart van Gerard, de uitvaart van Gerard de Wit, de uitvaart van pastor Gerard de Wit. Hij wilde het liefs Gerard genoemd worden.

Zij had haar jeugd in de buurt van Maartensdijk gewoond en was altijd met haar ouders naar de katholieke kerk, gebouwd als een schaapstal, gegaan. Ze had niet alleen een fijne jeugd gehad maar bewaarde ook fijne herinneringen aan de pastoor. Aan Gerard dus. Hij was een tof mens, iemand die deugde. In zijn kerk waren alle 'schapen' welkom en veilig. Hij zegende iedereen die daar vanuit een oprecht hart om vroeg. Op weg naar het graf zag ik haar nog even. Ze liep in de stoet achter de kist met haar ouders.

Gerard de Wit, werkzaam in het onderwijs, in gevangenissen en parochies, heeft heel wat boekjes geschreven en we kregen nog een laatste boekje: Kun je mij volgen…? Veel van wat hij zei en deed, deed mensen goed en van de jonge vrouw die me de weg wees, leerde ik dat hij met name een goede geur verspreidde! Kennelijk niet alleen voor haar, gezien de volle kerk en de getuigenissen en verhalen die werden verteld. Het waren vrouwen en mannen van de parochie die op zijn wens deze uitvaartdienst leidden. Zij deelden ook van het 'bewaarde brood'. Alles gebeurde met heilige ernst en soms heilige humor. Gerard hield van het dansende leven met zijn familie.

Nieuwe paden

In het boek van de Amerikaanse kloosterzuster Joan Chittister las ik een paar dagen eerder het begrip 'beginnersgeest'. Gerard de Wit had zo'n beginnersgeest, zo las ik in de boeken van Leo Fijen, een van de voorgangers vandaag. “Beginners zijn niet bang van nieuwe paden en frisse ideeën.” (1) Schapen kunnen zeer kwetsbaar zijn en hebben wolven te vrezen. Er zijn bovendien wolven in schaapskleding. Mooie praatjes maar weinig wol. Maar soms zijn wolven die hun macht verliezen kwetsbaarder dan schapen kunnen zien. Wie oprecht van hart is, bespeurt het onderscheid.

Misschien had de vrouw die bij dezelfde halte uitstapte in haar jonge jaren dat gevoeld: deze mens is oprecht en betrouwbaar. Ik voelde dat zij dit groeten niet wilde missen. Op deze mooie dag. Een mooie dag omdat ik Gerard nog beter leerde kennen, zoals wel vaker bij een afscheid. De dood als een nieuw begin om iemand beter te leren kennen.

Denken kan in het donker verscholen beginnen. Perron D2. Perron 0 in Rotterdam. Misschien zijn we alsmaar bezig om mensen als Jezus beter te leren kennen. Misschien kunnen we elkaar elke dag beter leren kennen. Het graf is niet het einde maar een nieuw begin. Zo hoop ik voor Gerard en voor allen die geen graf krijgen.

Een vrouw vertelde me vandaag in de nazit over het zeer vroege verlies van twee kleinkinderen in twee weken tijds. Ze had woorden gevonden om verder te kunnen leven. Het wordt Pinksteren. Ik bid dat over veel mensen een beginnersgeest vaardig wordt.

Joan Chittister, Het monastieke hart, Adveniat.

Leo Fijen, Het wonder van Maartensdijk, uitgeverij Ten Have.