Annemarie van Diepen-Scheerboom mengde zich via Facebook in de discussie over 2G en dat heeft ze geweten. "Dit werd mij niet door iedereen in dank afgenomen." Wat gebeurt er wanneer twee bubbels elkaar raken?

Soms heb je weleens van die situaties waarin je denkt: dit kan niet goed zijn. Ik had dat laatst bij de discussie over 2G: testen zou afvallen als escape voor ongevaccineerden. Door zich te laten testen kunnen zij toch binnenkomen in een café, restaurant, of museum. 2G zet een streep door die mogelijkheid. Ik dacht oprecht: dit kan niet goed zijn? Op die manier sluit je een hele groep buiten.

Ik wil hier niet de 2G-discussie nog eens dunnetjes overdoen. Waar het mij nu omgaat: wat doe je met situaties die je verontwaardiging oproepen? En hoe reageren anderen daar weer op?

Aandacht vragen

Er zijn natuurlijk vele opties, ik noem er twee: 1) Je kunt de boel de boel laten en je verontwaardiging inslikken, of 2) Je kunt doen wat binnen je bereik ligt en aandacht vragen voor de gevolgen van, in mijn geval, een 2G-beleid. Ik ging voor het laatste. Ik zette mijn eigen beperkte mogelijkheden in om binnen mijn reikwijdte de 2G-situatie te belichten. En dat heb ik geweten. Dit werd mij niet door iedereen in dank afgenomen.

Ik koos voor het medium Facebook om mijn boodschap uit te dragen. In coronatijd spreek je nu eenmaal geen groepen meer en ik was nogal optimistisch over de bereidheid van mijn Facebookvrienden om een respectvol gesprek aan te gaan. Wat bleek? Een paar vrienden waren niet gecharmeerd van mijn bericht en lieten dat op niet mis te verstane wijze blijken. Op pogingen om in gesprek te gaan, werd soms afwijzend of niet gereageerd. Of erger: men vulde in wat mijn visie zou zijn en werd vervolgens heel boos vanwege die eigen invulling.

Knoop in mijn maag

Nee, dit zijn niet bepaald situaties waarvan je denkt: joepie, nu zal ik eens even gezellig gaan antwoorden. Ik opende soms met een knoop in mijn maag mijn Facebookpagina. Wat zou er dit keer nou weer voor narigheid geschreven staan? Vaak toetste ik nog of mijn bericht niet zijn doel voorbijschoot: 2G onder de aandacht brengen. Inmiddels ging het vooral om het voorbeeld dat ik gebruikt had. En nee, ik had ongevaccineerden niet vergeleken met de joden tijdens de Tweede Wereldoorlog (hoewel ik van mening ben dat WOII en andere grote historische gebeurtenissen ons zeker lessen te leren hebben. Vergelijkingen met de Tweede Wereldoorlog sluit ik daarom niet per definitie uit). Nee, mijn vergelijking betrof de 'regenbooggemeenschap' en het leed dat deze groep ondervindt van maatschappelijke uitsluiting.

Mijn bericht staat nog steeds op Facebook. Inmiddels heeft mijn bemoeienis er een doel bij gekregen: mijn post is ook leermateriaal voor wie benieuwd is naar wat er gebeurt als twee bubbels op elkaar botsen. Ik heb er zelf in ieder geval veel van geleerd. Als ik het nog een keer over mocht doen, zou ik sommige dingen zeker anders doen. Je kan er moedeloos van worden of voortaan maar je mond houden. Maar je kan ook blij zijn: ik heb weer wat geleerd en anderen misschien ook. Daarom: houd de moed erin! Want situaties die eerst vervelend lijken, kunnen een mooie crisiswinst met zich meebrengen.